Regulamin Wspólnoty Krwi Chrystusa (WKC) - Regionu Polskiego

Regulamin Wspólnoty Krwi Chrystusa
Regionu Polskiego (WKC)

Wstęp do Regulaminu Wspólnoty Krwi Chrystusa Regionu Polskiego

Dziękujemy Bogu za fakt zatwierdzenia w dniu 6‑go maja 2017 roku Regulaminu WKC, który już istniał i był spisywany od wielu lat, od początku istnienia naszej Wspólnoty w Polsce. Dziękujemy Wszystkim, którzy pracowali zarówno indywidualnie, jak i w komisjach do tego celu specjalnie powołanych. Szczególnie dziękujemy byłym Moderatorom Krajowym WKC może wspomnę tych z ostatnich kadencji ks. Mariuszowi Szykule CPPS, animatorom krajowym WKC Barbarze Błaszczyk, Jerzemu Derdakowi, Czesławie Nowak, Teresie Świderskiej, Jarosławowi Wołodkiewiczowi i całej Komisji Regulaminowej, którzy pielęgnowali dobre i właściwe metody formacyjne, zwyczaje i to wszystko co stanowi charyzmat i duchowość Wspólnoty Krwi Chrystusa.

Regulamin uszczegóławia Statut Regionalny Wspólnoty Krwi Chrystusa, w ten sposób precyzując nasz charyzmat, jak też duchowość, przez którą chcemy dążyć do świętości, do naszego zbawienia jako osoby świeckie, powołane do życia we Wspólnocie, pokonując trudności żyjąc w środku współczesnego świata. Świeccy mają przemieniać ten świat na kształt zaczynu – od wewnątrz na wzór Maryi, przez świadectwo swojego życia. Bardzo ważnym dla rozwoju oraz jedności Wspólnoty Krwi Chrystusa będzie poznanie i przestrzeganie jego przez wszystkich członków WKC. Dlatego też warto, aby na spotkaniach cotygodniowych lub miesięcznych w ramach formacji był on czytany punkt po punkcie razem ze Statutem WKC, do czego szczególnie serdecznie zachęcam.

Celem Regulaminu WKC jest także integrowanie całej Wspólnoty Krwi Chrystusa w Polsce, ukazywanie jej tożsamości, bogactwa i specyfiki pośród innych charyzmatów całego Kościoła. Istniejemy w Kościele i dla Kościoła, jesteśmy jednym z pięknych darów Ducha Świętego niczym kwiaty, które mają pachnieć na Chwałę Bożą i pożytek ludzi szczególnie zranionych i potrzebujących pomocy. Jesteśmy powołani, by stać się Krwią Chrystusa dla współczesnego świata. Zwłaszcza animatorzy na wszystkich szczeblach są odpowiedzialni za wdrażanie w życie zasad i reguł niniejszego Regulaminu.

Przez wstawiennictwo Maryi, Matki I Królowej Przenajdroższej Krwi Chrystusa oraz patronów św. Franciszka Ksawerego, św. Marii de Mattias, św. Kaspra del Bufalo zawierzamy Bogu realizację tego Regulaminu

Z modlitwą i błogosławieństwem Moderator Krajowy Wspólnoty Krwi Chrystusa

Ks. Bogusław Witkowski CPPS wraz
z Animatorami Krajowymi Teresą Świderską i Jarosławem Wołodkiewiczem

Częstochowa 24.05.2017 r.

Rozdział I
Podstawy prawne

§1

Wspólnota Krwi Chrystusa jest publicznym stowarzyszeniem wiernych. Na terenie Rzeczypospolitej Polskiej działa na podstawie Statutu Generalnego zatwierdzonego przez Papieską Radę ds. Świeckich dnia 24 maja 1988 r., art. 4, oraz w oparciu o przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan. 312–320) i jest organizacją kościelną w rozumieniu art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Wspólnota Krwi Chrystusa działa na podstawie Statutu Regionu Polskiego WKC, uchwalonego i zatwierdzonego przez Zebranie Krajowe dnia 9 maja 2015 r.
Podstawę prawną opracowania niniejszego Regulaminu stanowi §40 Statutu Regionu Polskiego Wspólnoty Krwi Chrystusa.

Rozdział II
Postanowienia ogólne

§2

Ilekroć w Regulaminie mowa jest o Wspólnocie lub WKC, dotyczy to Wspólnoty Krwi Chrystusa w Regionie Polskim.
Regulamin określa strukturę organizacyjną Wspólnoty Krwi Chrystusa na terenie Regionu Polskiego, w skład której wchodzą Podregiony: Częstochowski, Ożarowski, Swarzewski i Zamojski oraz nowe, gdy kanonicznie powstaną.
Podstawowym miejscem funkcjonowania Grupy WKC jest parafia, na terenie której działa dana grupa.
Wszystkie Grupy WKC w Podregionie działają pod kierunkiem Moderatora
Regulamin WKC dotyczy wszystkich członków Wspólnoty, oprócz Wspólnoty WKC Młodych i innych grup.
Regulamin określa cele i zadania szczegółowe Wspólnoty Krwi Chrystusa, prawa i obowiązki członków Wspólnoty oraz wewnętrzną organizację.

Rozdział III
Cele i zadania Wspólnoty Krwi Chrystusa

§3

Cele Wspólnoty i sposoby ich realizacji wynikają ze Statutu Regionu Polskiego WKC (§ 9–10).
Głównym zadaniem Wspólnoty zgodnie z charyzmatem jest autentyczne otwieranie z miłością swojego serca dla krwawiącego Zbawiciela.
Wspólnota na pierwszym miejscu stawia współpracę z Kościołem lokalnym i podejmuje inicjatywy w uzgodnieniu z Księdzem Proboszczem.
Podstawowym miejscem realizacji celów i zadań Wspólnoty jest własna rodzina, parafia oraz środowisko, w którym na co dzień żyjemy.
Istotnym celem i zadaniem jest rozszerzanie duchowości Krwi Chrystusa.
Szczególnym zadaniem Wspólnoty jest posługa w hospicjach, szpitalach, więzieniach, domach opieki i innych miejscach szczególnej troski o człowieka cierpiącego.

§4

Zarządzanie i odpowiedzialność

Wspólnota Krwi Chrystusa w Regionie Polskim działa pod kierownictwem i odpowiedzialnością Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa (CPPS).
Za formację członków Wspólnoty Krwi Chrystusa odpowiedzialni są Moderatorzy Wspólnoty Krwi Chrystusa powołani przez Prowincjała CPPS.
Moderator Krajowy Wspólnoty Krwi Chrystusa wspólnie z Animatorami Krajowymi tworzą Radę Krajową WKC, która jest zarządem Wspólnoty w Regionie Polskim.
Rada Krajowa WKC przynajmniej raz w roku wizytuje Podregiony WKC w Regionie Polskim po wcześniejszym ustaleniu terminu z Radą danego Podregionu.
Na terenie diecezji zgodę na powstanie i działalność WKC wydaje Biskup miejsca na prośbę odpowiedzialnych WKC.
Oprócz Rady Diecezjalnej również Moderator WKC może skierować prośbę do Księdza Biskupa, aby mianował Księdza Opiekuna WKC w diecezji, a także do Księdza Proboszcza aby powołał Ks. Opiekuna WKC w danej parafii.
Rola i zadania Księdza Opiekuna WKC w diecezji i w parafii:

1) Opieka duchowa

Rola Księdza Opiekuna nie dotyczy bezpośrednio ingerencji w sprawy organizacyjne i personalne WKC w diecezjach lub w parafiach. Księża Opiekunowie zaproszeni są do zapoznania się z charyzmatem i duchowością Krwi Chrystusa, i do współpracy z Moderatorem Krajowym, Moderatorami Podregionów i animatorami WKC poprzez spotkania z nimi, uczestnictwo w rekolekcjach, sympozjach o duchowości Krwi Chrystusa, w dniach skupienia w Domach Misyjnych, w warsztatach, czuwaniach, odpustach WKC itp.

2) Uczestnictwo w spotkaniach.

a) Ksiądz Opiekun WKC zaproszony jest do uczestniczenia w comiesięcznych spotkaniach diecezjalnych, parafialnych oraz w grupie Krwi
b) Ksiądz Opiekun WKC lub inny kapłan może uczestniczyć w spotkaniach tygodniowych i diecezjalnych WKC w roli uczestnika lub wypełniając funkcje kapłańskie przez sprawowanie Eucharystii, Sakramentu Pokuty, głoszenie homilii, konferencji, wystawienia Najświętszego Sakramentu, czuwając nad całością formacji WKC czy jest ona zgodna z nauką Kościoła Katolickiego.

3) Pomoc przy uroczystościach diecezjalnych i parafialnych.

4) Opiekun diecezjalny pełni rolę łącznika między Wspólnotą, szczególnie pomiędzy animatorami diecezjalnymi a Kurią Biskupią. Prezentuje Wspólnotę na różnych spotkaniach.

5) Opiekun parafialny pełni rolę łącznika między Wspólnotą, szczególnie pomiędzy animatorami parafialnymi a Księdzem Proboszczem.

Rozdział IV
Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa
§ 5
Formy przynależności do WKC

Istnieją następujące formy przynależności we Wspólnocie Krwi Chrystusa:
1) Grupy Krwi Chrystusa,
2) przynależność indywidualna.
Formą preferowaną przynależności do Wspólnoty Krwi Chrystusa jest Grupa Krwi Chrystusa.
1) Istnieją dwa rodzaje grup:
2) Grupy misyjne – z rozważaniem Słowa Bożego, życiem „Słowem Życia”, wymianą doświadczeń oraz działaniem apostolskim;
a) Grupy modlitewne — z rozważaniem Słowa Bożego, życiem „Słowem Życia” i wymianą doświadczeń.
3) Grupa powinna liczyć do 7 osób, jeżeli liczba osób jest większa, należy grupę podzielić na dwie.
4) Każdy uczestnik grupy powinien troszczyć się o nowe powołania do WKC, poprzez zapraszanie nowych osób do udziału w spotkaniach w grupie.
Przynależność indywidualna obejmuje:
1) Członków, którzy ze względu na wiek, stan zdrowia, czy brak grupy nie mogą uczestniczyć w spotkaniach grupy, ale pragną duchowej łączności z nią.
2) Zapisanych dotychczas indywidualnie do WKC, którzy żyją w łączności duchowej ze Wspólnotą oraz:a) propagują w swoim otoczeniu modlitwy do Krwi Chrystusa;
b) tworzą „róże” Koronki do Krwi Chrystusa;
c) uczestniczą w spotkaniach otwartych dla wszystkich;
d) korzystają z dóbr duchowych (np. odpusty) Wspólnoty Krwi Chrystusa.

3) Nowo przyjętych do WKC w sytuacji wyjątkowej.
4) Członków innych rodzin zakonnych, bądź osób duchowo związanych z nimi, którzy wyrazili pragnienie życia w duchowej łączności ze Wspólnotą Krwi Chrystusa.

Czciciele Krwi Chrystusa, nie będący członkami Wspólnoty Krwi Chrystusa (sympatycy), są zaproszeni do udziału w spotkaniach WKC otwartych dla wszystkich oraz w skupieniach i rekolekcjach w duchowości Krwi Chrystusa dla wszystkich.
Sympatycy nie mogą prowadzić żadnych działań w imieniu Wspólnoty.
Członkowie, a zwłaszcza animatorzy, są wezwani do wierności Charyzmatowi Wspólnoty Krwi Chrystusa.

§ 6

Podstawowe zasady rozpoczęcia działalności WKC w parafii

Wspólnota Krwi Chrystusa stawia na pierwszym miejscu zgodę i współpracę z odpowiedzialnymi Kościoła na wszystkich szczeblach.
Rozpoczęcie działalności WKC w parafii, organizowanie spotkań, adoracji Najświętszego Sakramentu, tworzenie Grup i wszelkie działania w imieniu Wspólnoty na terenie parafii mogą odbywać się w porozumieniu i za zgodą Księdza Proboszcza.
Dopóki nie powstaną struktury WKC w parafii, inicjator najpierw znajduje chętnych do stworzenia grupy, staje się osobą pierwszego kontaktu.
Nawiązuje kontakt z animatorami diecezjalnymi, Radą Podregionu, bądź Radą Krajową poprzez udział w skupieniach dla wszystkich i rozmowy indywidualne.
Dopóki nie ma zgody Księdza Proboszcza na stworzenie Grupy WKC osoby zapisane do Wspólnoty podlegają indywidualnej przynależności lub mogą uczestniczyć w Grupie w innej parafii.
Kontakt inicjatorów Grupy WKC w parafii z odpowiedzialnymi Wspólnoty jest konieczny do poznania oraz pogłębienia natury i duchowości Wspólnoty.
Animatorzy diecezjalni pomagają stworzyć struktury WKC i proszą Księdza Proboszcza o ustanowienie Księdza Opiekuna dla nowo powstającej Wspólnoty w parafii.

§ 7
Przyjmowanie nowych członków do Wspólnoty Krwi Chrystusa

Osoby zainteresowane wstąpieniem do Wspólnoty są kierowane do animatora parafialnego lub diecezjalnego.
Animator grupy, w której spotkaniach uczestniczy kandydat, przekazuje opinię o kandydacie animatorowi diecezjalnemu w osobistej rozmowie.
Animator diecezjalny odpowiedzialny jest za dopełnienie formalności związanych ze wstąpieniem kandydata do WKC, tzn. za pisemne zgłoszenie do Rady Podregionu, aby wpisać nowego członka do kartoteki Podregionu.
Po odbyciu formacji wstępnej kandydat uczestniczy w skupieniu lub rekolekcjach w Domu Misyjnym, w czasie których wstępuje do WKC. Przyjęcie kandydata do WKC może wyjątkowo odbyć się również w czasie skupienia w parafii, w obecności Moderatora Podregionu lub innego Misjonarza Krwi Chrystusa delegowanego przez Moderatora Podregionu.
Podczas Mszy św. lub nabożeństwa kandydat odczytuje przygotowany przez siebie „List do Pana Jezusa” zawierający w sobie trzy elementy: „ dziękuję za…”, „przepraszam…”, „proszę…” oraz prośbę o przyjęcie do Wspólnoty Krwi Chrystusa.
Moderator WKC lub delegowany Misjonarz Krwi Chrystusa sprawujący Mszę świętą, albo nabożeństwo przyjmuje prośbę kandydata, przekazując w zamian znak Wspólnoty oraz dokument stwierdzający przynależność do WKC.
W sytuacji wyjątkowej (np. obłożnej choroby kandydata) Misjonarz Krwi Chrystusa na prośbę zainteresowanego wstąpieniem dokonuje przyjęcia go do WKC indywidualnie lub przez upoważnionego do reprezentowania go animatora czy Księdza Opiekuna Grupy WKC. Animator diecezjalny może reprezentować osobę chorą i prosić o przyjęcie do WKC w jej imieniu.

Rozdział V
Animatorzy Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 8
Zadania i posługi animatorów

Na każdym szczeblu struktury organizacyjnej Wspólnoty Krwi Chrystusa odpowiedzialni we Wspólnocie animatorzy tworzą Rady WKC. Na szczeblu krajowym i podregionu – wraz z Moderatorami WKC (Misjonarzami CPPS).
W skład Rady Parafialnej, Diecezjalnej, Podregionu i Krajowej Wspólnoty Krwi Chrystusa wchodzi dwoje animatorów, którzy dbają o zgodę i dobrą wzajemną współpracę.
W Radzie na każdym szczeblu jeden z animatorów zajmuje się m.in. sekretariatem, prowadząc kartotekę, a drugi — ekonomią. Jeżeli zachodzi potrzeba, można powołać sekretarza lub/i skarbnika spoza Rady.
Ewidencja członków (kartoteki) prowadzona jest w formie pisemnej i elektronicznej. Sekretarz Rady dba o przekazywanie na bieżąco danych o zmarłych i nowo przyjętych członkach WKC do Rady wyższego szczebla.
Wskazane jest powołanie kronikarza i prowadzenie kroniki WKC w parafii i diecezji. Kronikarzem nie musi być animator, ale on dba o dostarczanie materiałów i wiadomości do zapisania w kronice i na stronie internetowej.
Aby zbudować jedność we Wspólnocie członkowie zobowiązani są do wzajemnych kontaktów i współpracy z animatorami, uzgadniając wspólnie wszelkie inicjatywy organizowane w imieniu WKC na terenie parafii czy diecezji.
Uczestnictwo w skupieniach i rekolekcjach członkowie zgłaszają poprzez animatorów parafialnych lub bezpośrednio animatorom diecezjalnym, którzy odpowiadają za kontakt z Domem Misyjnym, chyba że organizatorzy zalecili inną/bezpośrednią formę zgłoszeń na rekolekcje.

§9 Odpowiedzialność za formację członków

Animator jest pomostem między Moderatorem WKC, a członkami Wspólnoty oraz pomiędzy Parafią a członkami Wspólnoty Krwi Chrystusa.
Animator każdego szczebla dba o rozwój Wspólnoty:

1) Troszczy się o formację członków, poprzez prowadzenie spotkań i przekazywanie tematów formacyjnych.

2) Odwiedza grupy w parafii czy diecezji.

3) Zachęca do udziału w skupieniach i rekolekcjach.

4) Zachęca członków, którzy nie należą do grupy, aby decydowali się na czynne uczestnictwo w życiu WKC, tj. udział w spotkaniach w grupie.

Animator, dbając o formację innych, spełnia też ważną służbę przez przykład swojego życia.
Ze względów formacyjnych animator diecezjalny może tworzyć grupy między parafialne (składające się z osób różnych parafii).
Animator każdego szczebla zobowiązany jest do uczestnictwa w spotkaniach formacyjnych organizowanych przez Radę Podregionu WKC (SRP26).
Każdy animator dba o łączność z członkami grup, którzy z racji wieku czy choroby nie mogą uczestniczyć w cotygodniowych spotkaniach grupy, odwiedzając ich lub organizując odwiedziny przez innych członków grup — z okazji świąt, imienin, jubileuszy czy zwyczajnie, aby razem się pomodlić, porozmawiać, przekazać wyrazy pamięci.
Animatorzy szczególnie diecezjalni i podregionów we współpracy z Moderatorami WKC, poprzedzając modlitwą, rozeznają i zabiegają o rozszerzanie WKC w parafiach, gdzie jest jej brak.
Animatorzy, szczególnie diecezjalni, pomagają osobom pierwszego kontaktu w tworzeniu Grupy WKC w nowym miejscu przez wsparcie i organizację wszelkiego rodzaju spotkań.

§10 Kadencja animatorów

Okres kadencji animatorów trwa 3 lata.
W roku wyborczym, wiosną, odbywają się wybory animatorów krajowych, w podregionach i diecezjach zmian dokonuje się jesienią — na początku roku formacyjnego, a w parafiach — do końca roku kalendarzowego.
W przypadku powstania wakatu w Radzie, wyboru animatorów krajowych dokonuje się na najbliższym Zebraniu, natomiast animatorów podregionu, diecezjalnych i parafialnych uzupełnia się przez nominację w miarę możliwości w bieżącym roku.
Dla zachowania kadencyjności zaleca się animatorom, troskę o to, aby mieć swoich następców.

§11
Wybory animatorów krajowych

Kandydatami na Animatorów Krajowych są:
a) z urzędu animatorzy mający uprawnienia do udziału w Zebraniu Krajowym WKC: krajowi, podregionów i diecezjalni;
b) kandydaci z Podregionów: osoby spoza grona aktualnych animatorów, wybrani i nominowani przez Radę Podregionu i Animatorów Diecezjalnych (biorą udział w Zebraniu jako goście).
Procedura wprowadzenia w urząd Animatorów Krajowych WKC:

a) Przewodniczący dziękuje ustępującym Animatorom Krajowym i zaprasza nowo wybranych Animatorów Krajowych do stołu prezydialnego,

b) po dokonaniu wyboru Przewodniczący Zebrania pyta każdego z wybranych animatorów o zgodę na przyjęcie funkcji,

c) Przewodniczący wprowadza w urząd nowo wybranych Animatorów Krajowych poprzez udzielenie im błogosławieństwa i przekazanie obrazu Matki i Królowej Przenajdroższej Krwi oraz krzyża.

§12 Ustanawianie animatorów podregionu, diecezji i parafii

Animatorzy Podregionu są mianowani zazwyczaj spośród animatorów diecezjalnych przez Moderatora Podregionu.
Animatorzy Diecezjalni są mianowani zazwyczaj spośród animatorów parafialnych przez Radę Podregionu.
Animatorzy parafialni mogą być ustanawiani przez:
1) mianowanie przez animatorów diecezjalnych i zatwierdzenie przez Radę Podregionu WKC
2) wybory przez członków parafialnej WKC w obecności animatora diecezjalnego i zatwierdzenie tego wyboru przez Radę Podregionu
3) mianowanie przez Moderatora Podregionu.
Niedopuszczalna jest sytuacja, gdy ktoś sam „mianuje się” animatorem WKC w parafii i prowadzi grupę, adoracje czy inne spotkania według własnych pomysłów, nie nawiązując kontaktów z Radą Diecezjalną lub Radą Podregionu.
Osoba Pierwszego Kontaktu.
1) Dopuszcza się, aby w miejscu, gdzie nie było Wspólnoty, w nowopowstającej Grupie WKC, była wskazana osoba, zatwierdzona przez Moderatora Podregionu, odpowiedzialna za kontakt z Radą Diecezjalną WKC i Radą Podregionu – tzw. Osoba Pierwszego Kontaktu.
2)Zadania osoby pierwszego kontaktu są zbieżne z zadaniami animatora grupy.
3) Spełnia je do czasu powstania struktur WKC w parafii.
4) Za formację osoby pierwszego kontaktu odpowiada Rada Diecezjalna.
5) Formacja osoby pierwszego kontaktu zaczyna się niezwłocznie po jej wyborze i przebiega według zasad stosowanych dla kandydatów do Wspólnoty.

Rozdział VI

Formacja w WKC

§13
Główne tematy formacyjne

Formacja w WKC dzieli się na początkową i ciągłą. Według charyzmatu WKC formacja powinna zawierać treści formacji ludzkiej, duchowej, wspólnotowej i apostolskiej ujęte w „Programie Formacyjnym WKC”.
Główny temat na dany rok formacyjny jest ustalany przez Radę Krajową z Radami Podregionów.
Temat składa się z tematów szczegółowych, przeznaczonych na każdy miesiąc roku formacyjnego, a za opracowanie tematów odpowiada Rada Krajowa z Radami Podregionów.

§14 Etapy formacji

Formacja wstępna kandydatów
1) Formacja wstępna kandydata do WKC jest to okres, w którym kandydat poznaje i nabywa podstawową wiedzę o naturze i duchowości Wspólnoty. 2) Kandydat jest zaproszony i wprowadzony w parafii do Grupy Krwi Chrystusa, gdzie uczestniczy w cotygodniowych spotkaniach z rozważaniem Pisma Świętego. Kandydat powinien być otoczony opieką i wsparciem przez osobę, która wprowadza go do WKC lub przez animatora grupy.
3) Kandydat poznaje bliżej duchowość Krwi Chrystusa, o ile to możliwe również poprzez:
a) uczestnictwo w spotkaniach WKC w parafii;
b) udział w skupieniach;
c) przyjazd do Domu Misyjnego;
d) uczestnictwo w odpustach, czuwaniu nocnym;
e) poznanie i czytanie literatury wydawnictwa Misjonarzy Krwi Chrystusa.
4) Animator diecezjalny jest odpowiedzialny za formację kandydatów, tj.:
a) organizuje spotkania z kandydatami;
b) przekazuje im podstawowe tematy formacyjne, zapoznaje ich z naturą i duchowością WKC;
c) zgłasza do Rady Podregionu gotowość kandydata do wstąpienia, ustalając termin i miejsce tego wstąpienia.
5) Kandydat powinien zakończyć formację podstawową i zadeklarować wstąpienie do WKC w ciągu jednego roku. Nie może przedłużać czasu przygotowań w nieskończoność i uczestniczyć w spotkaniach grupy jako sympatyk.

2.Formacja ciągła (stała)

1) Każdy członek Wspólnoty dba indywidualnie o stałą formację osobistą i rozwój duchowy.
2) Formację w duchowości Krwi Chrystusa członkowie otrzymują odbywając:

a) spotkania wyznaczone Statutem w grupie, w parafii czy diecezji;
b) dni skupienia dla wszystkich;
c) dni skupienia dla animatorów;
d) rekolekcje w duchowości Krwi Chrystusa.

7) Dni skupienia i rekolekcje odbywają się zazwyczaj w Domu Misyjnym Podregionu, mogą być również organizowane przez WKC w parafii z udziałem Moderatora Podregionu.
8) Animatorzy diecezjalni i podregionów odbywają obowiązkowo raz w roku rekolekcje organizowane dla nich przez Radę Krajową WKC lub w wyjątkowych sytuacjach — inne rekolekcje w dowolnym terminie.
9) Animatorzy podregionu, diecezjalni i parafialni zobowiązani są uczestniczyć w skupieniach w Domu Misyjnym Podregionu.
10) Po rozpoznaniu potrzeb, Rady Podregionów mogą organizować warsztaty lub kursy tematyczne dla animatorów i członków WKC.
11) Osoby obłożnie chore czy w podeszłym wieku, poprzez ofiarę modlitwy cierpienia, mają szczególny udział w misji Wspólnoty Krwi Chrystusa i Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa.

§ 15
Metody formacji członków we Wspólnocie Krwi Chrystusa

Animatorzy diecezjalni uczestnicząc w spotkaniach formacyjnych dla animatorów w Domu Misyjnym Podregionu, zapoznają się szczegółowo z tematem formacyjnym.
Temat formacyjny animatorzy diecezjalni przekazują animatorom parafialnym na spotkaniu diecezjalnym, a ci z kolei, na miesięcznym spotkaniu w parafii przekazują go pozostałym członkom Wspólnoty.
Temat formacyjny powinien być przekazywany z podkreśleniem ważnych treści, w formie prelekcji. Można uatrakcyjniać formy i sposoby przekazywania tematu formacyjnego, np. przy pomocy środków audiowizualnych.
Temat formacyjny może być przekazywany przez kilka osób – każdy przekazuje część przygotowaną uprzednio przez siebie.
Każdy uczestnik spotkania może odnieść się do treści tematu formacyjnego. Animator może zainicjować dyskusję na omawiany temat, odnoszącą się do realizacji omawianych treści w życiu codziennym — jeżeli takich pytań nie ma w temacie formacyjnym.

§ 16 Obowiązki członków Wspólnoty Krwi Chrystusa

Podstawowe obowiązki członka WKC:

!) Zapoznanie się ze Statutem oraz Regulaminem Wspólnoty Krwi .Chrystusa Regionu Polskiego i przestrzeganie zawartych w nich przepisów
2) Rzetelne i efektywne wykonywanie swoich obowiązków.
3) Przestrzeganie systematyczności uczestniczenia w spotkaniach Wspólnoty.
4) Dochowanie tajemnicy dotyczącej wysłuchanych świadectw podczas spotkania w grupie.
5) Dbanie o własny rozwój duchowy oraz szerzenie duchowości Krwi Chrystusa. Zalecane jest m.in. : odmówienie przynajmniej jednej modlitwy do Krwi Chrystusa i codzienne osobiste rozważanie Pisma Świętego.
6) Dbanie o właściwe relacje we Wspólnocie, a także w otoczeniu poza nią.
7) .Członkowie pomagają sobie wzajemnie przez dobra duchowe i materialne.

Podstawową wartością życia we Wspólnocie jest przede wszystkim wzajemne wsparcie.
Wzajemna pomoc wewnątrz Grupy WKC jest najlepszym fundamentem do niesienia pomocy potrzebującym poza Grupą.

§ 17 Formy zaangażowania we Wspólnocie Krwi Chrystusa

1. Każdy członek WKC, rozeznając swoje osobiste dary i talenty, może zaangażować się w następujące diakonie:

1) Diakonia modlitwy.

2) Diakonia liturgiczna.

3) Diakonia muzyczna.

4) Diakonia ewangelizacyjna.

5) Diakonia „Szkoła animatora”.

6) Diakonia współpracy z młodzieżą.

7) Diakonia promocji WKC.

Zadania Diakonii …..

Rozdział VII
Spotkania modlitewne i formacyjne
we Wspólnocie Krwi Chrystusa

§ 18 Miesięczne spotkanie formacyjne w diecezji

Spotkanie formacyjne w diecezji dla animatorów parafialnych i osób pierwszego kontaktu, organizowane jest raz w miesiącu (poza miesiącami wakacyjnymi, co nie jest obligatoryjne).
Spotkania formacyjne w diecezji powinny odbywać się w uzgodnionym wspólnie miejscu i terminie.
W sytuacji, gdy animator parafialny nie może uczestniczyć w spotkaniu diecezjalnym, winien wyznaczyć w zastępstwie animatora grupy lub innego członka WKC do udziału w spotkaniu.
Odpowiedzialni za organizację i prowadzenie spotkania są animatorzy diecezjalni.
Główne elementy spotkania diecezjalnego:
1) Msza Święta lub adoracja Najświętszego Sakramentu.
2) Modlitwa na rozpoczęcie.
3) Przekazanie tematu formacyjnego.
4) Możliwość dzielenia się świadectwami i doświadczeniami.
5) Sprawy organizacyjne, ekonomiczne.
6) Agapa braterska.
7) Planowanie i koordynacja apostolstwa w diecezji, w parafiach.
8) Modlitwa na zakończenie.
§ 19

Miesięczne spotkanie dla wszystkich członków w parafii

Miesięczne spotkania parafialne dla wszystkich odbywają się raz w miesiącu, w stałym terminie i miejscu.
W spotkaniu w parafii biorą udział wszyscy członkowie parafialnej WKC oraz kandydaci.
W spotkaniu mogą brać udział osoby zaproszone, nie będące członkami WKC lecz zainteresowane duchowością i działalnością Wspólnoty Krwi Chrystusa.
Comiesięczne spotkania parafialne odbywają się z udziałem Księdza Opiekuna WKC w parafii, jeśli taki jest ustanowiony.
Za organizację i prowadzenie spotkania odpowiedzialni są animatorzy parafialni. Animatorzy grup są zobowiązani do uczestnictwa w spotkaniu.
Elementy spotkania jak w spotkaniu diecezjalnym dostosowuje się do warunków i możliwości w parafii.

§ 20
Tygodniowe spotkanie w grupie

Cotygodniowe spotkanie w Grupie Krwi Chrystusa może odbywać się w sali parafialnej lub w domu jednego z członków grupy, w ustalonym wspólnie dniu i godzinie. Czasu trwania spotkania — ok. 1,5 godziny – nie należy zbytnio przedłużać.
Spotkanie w grupie prowadzi animator grupy, lub osoba wyznaczona przez niego.
Według tradycji WKC na początku spotkania grupy jest wymiana doświadczeń, następnie rozważanie Słowa Bożego. Kolejność może być zmieniona.

§ 21 Elementy spotkania w grupie

Część I — Modlitwa na rozpoczęcie spotkania.

Warunkiem szczerej, owocnej i miłej Bogu modlitwy jest wcześniejsze wzajemne pojednanie, wyciszenie, nastawienie serca na spotkanie z Jego Słowem.
Prowadzący odmawia modlitwę lub intonuje pieśń do Ducha Świętego. Każdy z uczestników, w ciszy swojego serca otwiera się na Jego działanie.

Część II — Wymiana doświadczeń.

Praktyka „Słowa Życia” pozwala z jednej strony widzieć rzeczywistość „oczami Jezusa” a z drugiej dostrzegać moc Słowa Bożego w naszym życiu.
Jeżeli poprzez „Słowo Życia” wybierane na cotygodniowym spotkaniu Grupy WKC, uczestnicy chcą, aby Bóg działał w ich życiu i dostrzegają Jego działanie, to z radością dzielą się tym doświadczeniem z innymi.
Każdy uczestnik spotkania ma możliwość dać osobiste świadectwo jak „Słowo Życia” wpłynęło na jego życie w ostatnim czasie.
Samo doświadczenie powinno być zwięzłą wypowiedzią oraz zawierać trzy elementy:
1) problem – sytuacja/zdarzenie
2) pomoc Boża przez moc Słowa Życia/doświadczenie Bożej interwencji
3) owoc – skutek Bożego działania w nas/doświadczenie przemiany wewnętrznej
Dzielenie się doświadczeniem nie może być tylko sprawozdaniem jak minął tydzień, ale dostrzeżeniem Bożej interwencji i pomocy w swoim życiu.
Świadectwo nie musi zawsze dotyczyć wielkich spraw, ale także małych, codziennych, z jakich składa się nasze życie.
Życie „Słowem Życia” uczy i uwrażliwia nas na obecność Boga blisko nas, na Jego prowadzenie i opiekę.
Na zakończenie swojego doświadczenia zazwyczaj mówimy: „Błogosławiona Krew Jezusowa!”

Część III — Rozważanie Słowa Bożego

Modlitwa przed rozważaniem Słowa Bożego.
Modlitwę lub pieśń do Ducha Świętego oraz odczytanie fragmentu Ewangelii wykonuje się w postawie godnej — stojącej lub siedzącej
Jeden z uczestników głośno odczytuje wcześniej wybrany fragment Pisma Świętego, zazwyczaj Ewangelii (można I lub II czytanie) z najbliższej niedzieli. Pozostali w tym czasie nie patrząc w tekst wsłuchują się w treść Słowa Bożego..
Wszyscy w chwili ciszy (bez pośpiechu) poszukują odpowiedzi na zadane w sercu pytanie: „Co Pan Bóg mówi dziś do mnie osobiście przez rozważany tekst?” Poszukiwanie jest też próbą odpowiedzi na pytania: „Na co powinienem w swoim życiu dzisiaj zwrócić uwagę?”; „Co powinienem w swym życiu zmienić, o co prosić, za co przepraszać, za co dziękować?” W tym czasie istnieje możliwość indywidualnego, cichego przeczytania rozważanego fragmentu.
Dzielenie się osobistym odbiorem Słowa Bożego.

1) Znakiem gotowości do dzielenia jest zamknięte Pismo św.
2) Prowadzący dyskretnie sprawdza gotowość uczestników spotkania i daje znak do rozpoczęcia wymiany.
3) Dzielenie odbywa się w spontanicznej kolejności i rozpoczęte zostaje przytoczeniem treści najmocniej przeżytego zdania/słowa.
4) Wypowiedź ma być jednorazowa, zwięzła, sformułowana zrozumiale, bez komentarzy i odniesień do treści wypowiadanych przez pozostałe osoby.
5) W czasie wypowiedzi innej osoby nie komentujemy jej treści.
6) Dzielenie się odbiorem Słowa Bożego nie powinno być wypowiadane w formie modlitwy lecz w formie informacji dla innych (np. Słowo Boże/ dany fragment dziś do mnie mówi…).
7) Wypowiedzi dokonuje się w pierwszej osobie liczby pojedynczej – „ja”.
8) Nie komentujemy, jaka nauka wypływa ze Słowa Bożego dla innych, ale mówimy w odniesieniu do siebie. Nie głosimy „kazań”.
9) Na zakończenie wypowiedzi zazwyczaj mówimy „Dziękuję”.

Część IV — Modlitwa spontaniczna

Krótkie aktualne modlitwy, wynikające z rozważanego Słowa Bożego dotyczące poszczególnych osób — uczestników spotkania, Wspólnoty, Kościoła, Ojczyzny (uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie, prośby) wypowiadane w atmosferze wolności i dowolnej kolejności.
Każdy z uczestników spotkania ma szansę wypowiedzenia swojej modlitwy.
Zakończenia tej części spotkania dokonuje prowadzący wezwaniem: „Chwała Ojcu…”

Część V — Wybór „Słowa Życia”.

Każdy może zaproponować „Słowo Życia” z rozważanego tekstu. Może to być całe zdanie, fragment zdania, czy też jedno słowo.
Warto wspólnie zastanowić się jak można żyć tym Słowem, do czego Ono nas zachęca, wzywa, co nam wskazuje, czego od nas wymaga, o czym zapewnia i co nam obiecuje; aby nie było to tylko „ładne hasło” na nadchodzący tydzień.
„Słowo Życia” jest duchową, osobistą pomocą w różnych życiowych sytuacjach, duchowym węzłem łączącym grupę poza spotkaniem i siłą w apostolstwie.
Ostateczną decyzję o wyborze „Słowa Życia” podejmuje animator.

Część VI — Modlitwa na zakończenie spotkania.

Modlitwą na zakończenie może być modlitwa do Ducha Świętego „Po czytaniu Pisma Świętego” lub modlitwa własna prowadzącego, odnosząca się do przebiegu całego spotkania i do wybranego „Słowa Życia”.
Jedna lub więcej z modlitw do Krwi Chrystusa.
Spotkanie kończymy zazwyczaj modlitwą:

- Ojcze Przedwieczny …
- Matko i Królowo Przenajdroższej Krwi – módl się za nami!
- Św. Kasprze del Bufalo – módl się za nami!
- Św. Mario De Mattias – módl się za nami!
- Niech będzie zawsze błogosławiony i wielbiony Jezus — który nas Krwią swoją odkupił!

Część VII — Omówienie apostolstwa, spraw bieżących, podział zadań, informacje, ogłoszenia.

Uczestnicy spotkania mają możliwość omówienia spraw dotyczących formacji i apostolstwa WKC.
Uczestnicy mogą również przedstawić swoje prośby i wyrazić swoje zdanie dotyczące omawianych spraw lub zagadnień.

Rozdział VIII
Formacja ekonomiczna Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 22

Formacja WKC wprowadza w życie modlitewne, wspólnotowe i misyjne oraz uczy kandydatów i członków, by żyli w coraz większej wolności wewnętrznej i współodpowiedzialności za potrzeby Kościoła, Wspólnoty i ludzi przeżywających różne trudności.
Wspólnota łączy sprawy duchowe z troską charytatywną: modlitwę, naukę i pogłębianie wzajemnej miłości ze zbieraniem i dzieleniem ofiar dla potrzebujących.
Przeznaczenie zebranych ofiar zobowiązuje wszystkich odpowiedzialnych na szczeblu grupy, parafii, diecezji, podregionu, kraju do rzetelnego i racjonalnego dysponowania nimi.
Regulamin zobowiązuje wszystkich członków i wszystkie Grupy WKC w kraju, do przestrzegania zasad przy podziale zebranych ofiar.

§ 23

Dobrowolność składek

Miłość chrześcijańska wyraża się w dawaniu więc konkretnym wyrazem i zaproszeniem do materialnego dzielenia się w każdej grupie jest tak zwana „ puszka”.
Ofiary składane do puszek mają być całkowicie dobrowolne i dyskretne -”niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa” (Mt6,3).

§24
Zasady podziału zbieranych ofiar

Skarbnik Grupy Wspólnoty Krwi Chrystusa regularnie przekazuje w całości ofiary „z puszki” do skarbnika parafialnego.
Podział i przekazywanie środków finansowych na wszystkich szczeblach WKC odbywa się z użyciem oficjalnego druku – załącznik nr. 1
Skarbnik parafialny Wspólnoty Krwi Chrystusa przekazuje:
1) 2/3 tej sumy skarbnikowi diecezjalnemu.
2) 1/3 pozostawia na potrzeby formacyjne, charytatywne i sekretariat Wspólnoty w parafii.

Jeżeli ta suma nie jest potrzebna w parafii, powinna być przekazana bezpośrednio na cele dzieła charytatywnego (np. Hospicjum) własnego Podregionu.

Skarbnik diecezjalny Wspólnoty Krwi Chrystusa przekazuje:
1) 2/3 otrzymanych ofiar przekazuje do skarbnika podregionu,
2) 1/3 otrzymanych ofiar z grup parafialnych i ewentualnie z innych źródeł używa na potrzeby WKC w diecezji (rozwój nowych grup, wyjazdy formacyjno-misyjne, sekretariat diecezjalny itp.).
Skarbnik Podregionu Wspólnoty Krwi Chrystusa dzieli otrzymaną sumę na 3 równe części przeznaczając je na różne cele:
1) pierwsza na dzieło charytatywne Wspólnoty tj. na wspieranie Hospicjum Santa Galla.
2) druga dla Centrum Krajowego WKC(Rada Krajowa).
3) trzecia na formacyjno-misyjne i organizacyjne potrzeby rozwoju Podregionu.
Skarbnik krajowy Wspólnoty Krwi Chrystusa troszczy się o prawidłowe funkcjonowanie i rozliczanie środków finansowych w całym kraju, a szczególnie w podregionach.
Ofiary, które otrzymuje skarbnik krajowy są przeznaczane, za zgodą Rady Krajowej WKC na działalność i funkcjonowanie Wspólnoty.

Rozdział IX
Postanowienia końcowe

§25

Ochrona danych osobowych we Wspólnocie Krwi Chrystusa.

Na podstawie Statutu WKC rozdz. VII § 36 pkt. 4 dotyczącego ewidencji i rejestru Administratorem danych osobowych we Wspólnocie Krwi Chrystusa jest Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa reprezentowane przez Moderatora Krajowego WKC w rozumieniu ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1000), która weszła w życie 25 maja 2018r. oraz „Dekretu ogólnego Konferencji Episkopatu Polski w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim” z dnia 13 marca 2018r. Dane osobowe przetwarza się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

2.Moderator Krajowy WKC dysponuje odpowiednimi środkami, w tym należytymi zabezpieczeniami umożliwiającymi przetwarzanie danych osobowych zgodnie z przepisami ustawy, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r., zwanego rozporządzeniem oraz dekretu Kościoła katolickiego w Polsce w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie przepływu takich danych.

§26

Niniejszy Regulamin, jako akt wykonawczy do Statutu Regionalnego WKC oraz Statutu Generalnego należy tłumaczyć i rozumieć w duchu tych dokumentów.
Powyższe przepisy mają służyć rozwojowi życia wewnętrznego i pogłębieniu relacji członków WKC z Bogiem, między sobą i z innymi członkami Kościoła.
Od wszystkich decyzji i postanowień podjętych na podstawie niniejszego Regulaminu przysługuje prawo odwołania do Rady Krajowej Wspólnoty Krwi Chrystusa oraz wniesienie sprawy do rozpatrzenia przez Zebranie Krajowe.
Regulamin wchodzi w życie z dniem
Regulamin został zatwierdzony przez Zebranie Krajowe dnia 2 maja 2018 w Domu Misyjnym Św. Józefa w Swarzewie

Podpisy Rady Krajowej: Pieczęć okrągła

Regulamin Wspólnoty Krwi Chrystusa (WKC) — Regionu Polskiego

Regulamin Wspólnoty Krwi Chrystusa Regionu Polskiego (WKC)

Rozdział I Podstawy prawne

§1

Rozdział II Postanowienia ogólne

§2

§3

§4

Rozdział IV Członkowie Wspólnoty Krwi Chrystusa § 5 Formy przynależności do WKC

§ 6

§ 7 Przyjmowanie nowych członków do Wspólnoty Krwi Chrystusa

Rozdział V Animatorzy Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 8 Zadania i posługi animatorów

§9

Odpowiedzialność za formację członków

§10

Kadencja animatorów

§11 Wybory animatorów krajowych

§12

Ustanawianie animatorów podregionu, diecezji i parafii

Rozdział VI

Formacja w WKC

§13 Główne tematy formacyjne

§14

Etapy formacji

§ 15 Metody formacji członków we Wspólnocie Krwi Chrystusa

§ 16

Obowiązki członków Wspólnoty Krwi Chrystusa

§ 17

Formy zaangażowania we Wspólnocie Krwi Chrystusa

Rozdział VII Spotkania modlitewne i formacyjne we Wspólnocie Krwi Chrystusa

§ 18

Miesięczne spotkanie formacyjne w diecezji

§ 19