Regulamin spotkań w cotygodniowej grupie WKC

Cotygodniowe spotkanie w grupie

• Coty­go­dnio­we spo­tka­nie w Gru­pie Krwi Chry­stu­sa może odby­wać się w sali para­fial­nej lub w domu jed­ne­go z człon­ków gru­py, w usta­lo­nym wspól­nie dniu i godzi­nie. Cza­su trwa­nia spo­tka­nia – ok. 1,5 godzi­ny – nie nale­ży zbyt­nio przedłużać.
• Spo­tka­nie w gru­pie pro­wa­dzi ani­ma­tor gru­py, lub oso­ba wyzna­czo­na przez niego.
• Według tra­dy­cji WKC na począt­ku spo­tka­nia gru­py jest wymia­na doświad­czeń a potem roz­wa­ża­nie Sło­wa Boże­go. Kolej­ność może być zmieniona.
  

  Elementy spotkania  w grupie

  Część I — Modli­twa na roz­po­czę­cie spotkania.

  1. Warun­kiem szcze­rej, owoc­nej i miłej Bogu modli­twy jest wcze­śniej­sze wza­jem­ne pojed­na­nie, wyci­sze­nie, nasta­wie­nie ser­ca na spo­tka­nie z Jego Słowem.
  2. Pro­wa­dzą­cy odma­wia modli­twę lub into­nu­je pieśń do Ducha Świę­te­go. Każ­dy z uczest­ni­ków, w ciszy swo­je­go ser­ca otwie­ra się na Jego działanie.

  Część II — Wymia­na doświadczeń.

  1. Prak­ty­ka „Sło­wa Życia” pozwa­la z jed­nej stro­ny widzieć rze­czy­wi­stość „ocza­mi Jezu­sa” a z dru­giej dostrze­gać moc Sło­wa Boże­go w naszym życiu.
  2. Jeże­li poprzez „Sło­wo Życia” wybie­ra­ne na coty­go­dnio­wym spo­tka­niu Gru­py WKC, uczest­ni­cy chcą, aby Bóg dzia­łał w ich życiu i dostrze­ga­ją Jego dzia­ła­nie, to z rado­ścią dzie­lą się tym doświad­cze­niem z innymi.
  3. Każ­dy uczest­nik spo­tka­nia ma moż­li­wość dać oso­bi­ste świa­dec­two jak „Sło­wo Życia” wpły­nę­ło na jego życie w ostat­nim czasie.
  4. Samo doświad­cze­nie powin­no być zwię­złą wypo­wie­dzią oraz zawie­rać trzy elementy:
     1) pro­blem – sytuacja/zdarzenie
     2) pomoc Boża przez moc Sło­wa Życia/doświadczenie Bożej interwencji
     3) owoc – sku­tek Boże­go dzia­ła­nia w nas/doświadczenie prze­mia­ny wewnętrznej
  5. Dzie­le­nie się doświad­cze­niem nie może być tyl­ko spra­woz­da­niem jak minął tydzień, ale dostrze­że­niem Bożej inter­wen­cji i pomo­cy w swo­im życiu.
  6. Świa­dec­two nie musi zawsze doty­czyć wiel­kich spraw, ale tak­że małych, codzien­nych, z jakich skła­da się nasze życie.
  7. Życie „Sło­wem Życia” uczy i uwraż­li­wia nas na obec­ność Boga bli­sko nas, na Jego pro­wa­dze­nie i opiekę.
  8. Na zakoń­cze­nie swo­je­go doświad­cze­nia zazwy­czaj mówi­my: „Bło­go­sła­wio­na Krew Jezusowa!”

  Część III — Roz­wa­ża­nie Sło­wa Bożego

  1. Modli­twa przed roz­wa­ża­niem Sło­wa Bożego.
  2. Modli­twę lub pieśń do Ducha Świę­te­go oraz odczy­ta­nie frag­men­tu Ewan­ge­lii wyko­nu­je się w posta­wie god­nej — sto­ją­cej lub siedzącej
  3. Jeden z uczest­ni­ków gło­śno odczy­tu­je wcze­śniej wybra­ny frag­ment Pisma Świę­te­go, zazwy­czaj Ewan­ge­lii (moż­na I lub II czy­ta­nie) z naj­bliż­szej nie­dzie­li. Pozo­sta­li w tym cza­sie nie patrząc w tekst wsłu­chu­ją się w treść Sło­wa Bożego..
  4. Wszy­scy w chwi­li ciszy (bez pośpie­chu) poszu­ku­ją odpo­wie­dzi na zada­ne w ser­cu pyta­nie: „Co Pan Bóg mówi dziś do mnie oso­bi­ście przez roz­wa­ża­ny tekst?” Poszu­ki­wa­nie jest też pró­bą odpo­wie­dzi na pyta­nia: „Na co powi­nie­nem w swo­im życiu dzi­siaj zwró­cić uwa­gę?”; „Co powi­nie­nem w swym życiu zmie­nić, o co pro­sić, za co prze­pra­szać, za co dzię­ko­wać?” W tym cza­sie ist­nie­je moż­li­wość indy­wi­du­al­ne­go, ciche­go prze­czy­ta­nia roz­wa­ża­ne­go fragmentu.
  5. Dzie­le­nie się oso­bi­stym odbio­rem Sło­wa Bożego.

  1) Zna­kiem goto­wo­ści do dzie­le­nia jest zamknię­te Pismo św.
  2) Pro­wa­dzą­cy dys­kret­nie spraw­dza goto­wość uczest­ni­ków spo­tka­nia i daje znak do roz­po­czę­cia wymiany.
  3) Dzie­le­nie odby­wa się w spon­ta­nicz­nej kolej­no­ści i roz­po­czę­te zosta­je przy­to­cze­niem tre­ści naj­moc­niej prze­ży­te­go zdania/słowa.
  4) Wypo­wiedź ma być jed­no­ra­zo­wa, zwię­zła, sfor­mu­ło­wa­na zro­zu­mia­le, bez komen­ta­rzy i odnie­sień do tre­ści wypo­wia­da­nych przez pozo­sta­łe osoby.
  5) W cza­sie wypo­wie­dzi innej oso­by nie komen­tu­je­my jej treści.
  6) Dzie­le­nie się odbio­rem Sło­wa Boże­go nie powin­no być wypo­wia­da­ne w for­mie modli­twy lecz w for­mie infor­ma­cji dla innych (np. Sło­wo Boże/ dany frag­ment dziś do mnie mówi…).
  7) Wypo­wie­dzi doko­nu­je się w pierw­szej oso­bie licz­by poje­dyn­czej – „ja”.
  8) Nie komen­tu­je­my, jaka nauka wypły­wa ze Sło­wa Boże­go dla innych, ale mówi­my w odnie­sie­niu do sie­bie. Nie gło­si­my „kazań”.
  9) Na zakoń­cze­nie wypo­wie­dzi zazwy­czaj mówi­my „Dzię­ku­ję”.

  Część IV — Modli­twa spontaniczna

  1. Krót­kie aktu­al­ne modli­twy, wyni­ka­ją­ce z roz­wa­ża­ne­go Sło­wa Boże­go doty­czą­ce poszcze­gól­nych osób — uczest­ni­ków spo­tka­nia, Wspól­no­ty, Kościo­ła, Ojczy­zny (uwiel­bie­nie, dzięk­czy­nie­nie, prze­pro­sze­nie, proś­by) wypo­wia­da­ne w atmos­fe­rze wol­no­ści i dowol­nej kolejności.
  2. Każ­dy z uczest­ni­ków spo­tka­nia ma szan­sę wypo­wie­dze­nia swo­jej modlitwy.
  3. Zakoń­cze­nia tej czę­ści spo­tka­nia doko­nu­je pro­wa­dzą­cy wezwa­niem:  „Chwa­ła Ojcu…”

  Część V — Wybór „Sło­wa Życia”.

  1. Każ­dy może zapro­po­no­wać „Sło­wo Życia” z roz­wa­ża­ne­go tek­stu. Może to być całe zda­nie, frag­ment zda­nia, czy też jed­no słowo.
  2. War­to wspól­nie zasta­no­wić się jak moż­na  żyć tym Sło­wem, do cze­go Ono nas zachę­ca, wzy­wa, co nam wska­zu­je, cze­go od nas wyma­ga, o czym zapew­nia i co nam obie­cu­je; aby nie było to tyl­ko „ład­ne hasło” na nad­cho­dzą­cy tydzień.
  3. „Sło­wo Życia” jest ducho­wą, oso­bi­stą pomo­cą w róż­nych życio­wych sytu­acjach, ducho­wym węzłem łączą­cym gru­pę poza spo­tka­niem i siłą w apostolstwie.
  4. Osta­tecz­ną decy­zję o wybo­rze „Sło­wa Życia”  podej­mu­je animator.

  Część VI — Modli­twa na zakoń­cze­nie spotkania.

  1. Modli­twą na zakoń­cze­nie może być modli­twa do Ducha Świę­te­go „Po czy­ta­niu Pisma Świę­te­go” lub modli­twa wła­sna pro­wa­dzą­ce­go, odno­szą­ca się do prze­bie­gu całe­go spo­tka­nia i do wybra­ne­go „Sło­wa Życia”.
  2. Jed­na lub wię­cej z modlitw do Krwi Chrystusa.
  3. Spo­tka­nie koń­czy­my zazwy­czaj modlitwą:

  - Ojcze Przedwieczny …
  - Mat­ko i Kró­lo­wo Prze­naj­droż­szej Krwi – módl się za nami!
  - Św. Kasprze del Bufa­lo – módl się za nami!
  - Św. Mario De Mat­tias – módl się za nami!
  - Niech będzie zawsze bło­go­sła­wio­ny i wiel­bio­ny Jezus — któ­ry nas Krwią swo­ją odkupił!

  Część VII —  Omó­wie­nie apo­stol­stwa, spraw bie­żą­cych, podział zadań,   infor­ma­cje, ogłoszenia.

  1. Uczest­ni­cy spo­tka­nia mają moż­li­wość omó­wie­nia spraw doty­czą­cych for­ma­cji i apo­stol­stwa WKC.
  2. Uczest­ni­cy mogą rów­nież przed­sta­wić swo­je proś­by i wyra­zić swo­je zda­nie doty­czą­ce oma­wia­nych spraw lub zagadnień.