Przed nami czy­li Wspól­no­tą Krwi Chry­stu­sa, noc­ne czu­wa­nie  przed obli­czem Mat­ki Bożej na Jasnej Górze. Nie­ba­wem, nocą z 18 na 19 grud­nia Wspól­no­ta Krwi Chry­stu­sa spo­tka się w wie­czer­ni­ku z Mary­ją. Mat­ka, będą­ca nie­wy­czer­pa­nym źró­dłem rado­ści, chcia­ła­by wylać ją na swo­je dzie­ci. Czy są one goto­we ją przy­jąć, czy wolą być zatro­ska­ne i skłon­ne do smut­ku? Patrzy­my na Mary­ję m. in. przez pry­zmat Jej przy­mio­tów zawar­tych w wezwa­niach Lita­nii Lore­tań­skiej. Jed­nym z wezwań jest „Przy­czy­no naszej rado­ści – módl się za nami” 

Spo­tka­nie Maryi i Elż­bie­ty było peł­ne rado­ści, weso­ło­ści i pro­mien­ne­go uśmiechu.
Mary­ja otrzy­ma­ła z nie­ba, przez anio­ła nie­zwy­kłą wia­do­mość, a nawet pole­ce­nie: Raduj się (Łk 1, 28) To „raduj się” nazna­czy­ło Ją w spo­sób trwa­ły. Sko­ro Bóg zstę­pu­je pomię­dzy ludzi, nie ma powo­du do nie­po­ko­ju, obaw czy smut­ku. Prze­ciw­nie – trze­ba otwo­rzyć ser­ce na naj­bar­dziej rado­sną nie­spo­dzian­kę. Gdzie są dwaj albo trzej zebra­ni w imię moje, tam jestem pośród nich (Mt 18,20). Świę­to rodzi się ze świa­do­mo­ści obec­no­ści Boga. Z uwa­gi na tę obec­ność rodzi się weso­łość i radość, ponie­waż Bóg jest pośród nas.

Program czuwania nocnego WKC

21.00 —      Apel Jasno­gór­ski  —  ks. Krzysz­tof CPPS

21.30 — 21.45   Powi­ta­nie — Rada Kra­jo­wa WKC

21.45 — 22.15   Kon­fe­ren­cja — Dr Ewa Nieroba

22.15 — 23.05 temat: „Mał­żeń­stwo” (I tajem­ni­ca rado­sna) — WKC – Pod­re­gion Zamojski

23.05 — 23.55  Uwiel­bie­nie (II tajem­ni­ca rado­sna) — Sio­stry Misjo­nar­ki MSC

24.00 — 1.00  Eucharystia

       Prze­wod­ni­cze­nie — ks. Daniel CPPS
Homi­lia – ks. Igna­cy CPPS
Czy­ta­nia – Rada Kra­jo­wa: I – Cz. N.; II — J.D.
Psalm — Sio­stry Misjo­nar­ki MSC
Modli­twa wier­nych – Maria Kaź­mier­czak i Lucyna
Witek (WKC)

1.00 — 1.30    Róża­niec do Krwi Chry­stu­sa — Sio­stry Ado­ra­tor­ki ASC

1.30 — 2.15  temat: „Dzie­ci” (III tajem­ni­ca rado­sna) – WKC Pod­re­gion Swarzewski

2.15 — 3.00  temat: „Dziad­ko­wie” (IV tajem­ni­ca rado­sna) – WKC Pod­re­gion Częstochowski

3.00 — 3.45  temat: „Rodzi­na” (V tajem­ni­ca rado­sna) – WKC Pod­re­gion Ożarowski

3.45 — 3.55   Zakoń­cze­nie czu­wa­nia i roze­sła­nie – ks. Daniel CPPS, Ani­ma­to­rzy Krajowi.

Roz­da­wa­nie opłat­ków –  wyzna­cze­ni ani­ma­to­rzy WKC

Nie­któ­rzy ludzie opie­ra­ją się przy­ję­ciu tego daru i lepiej się czu­ją z powa­gą, zatro­ska­niem czy smut­kiem, niż z rado­ścią i świę­tem. Chy­ba jakoś natu­ral­nie o wie­le łatwiej nam mówić o cier­pie­niu albo nie­szczę­ściu, albo kło­po­tach, ponie­waż te sytu­acje są nam o wie­le bliż­sze i bar­dziej bez­po­śred­nie. Sły­szy­my od same­go Jezu­sa wezwa­nie na roz­po­czę­cie Adwen­tu: „nabierz­cie ducha i pod­nie­ście gło­wy”, a Świę­ty Paweł wzy­wa nas sło­wa­mi: „Raduj­cie się zawsze w Panu”, więc powin­ni­śmy uczyć się rado­ści, dostrze­gać powo­dy do jej wyra­ża­nia, a tym samym porzu­cić swe kata­stro­ficz­ne wizje, smut­ne prze­wi­dy­wa­nia doty­czą­ce pan­de­mii, losów świa­ta, Kościo­ła, kata­strof i prze­stać cho­dzić z posęp­ny­mi twarzami.

Przy­go­to­wu­jąc się do prze­ży­cia noc­ne­go czu­wa­nia w kapli­cy cudow­ne­go obra­zu Czar­nej Madon­ny na Jasnej Górze, we Wspól­no­cie Krwi Chry­stu­sa, war­to mieć świa­do­mość, że wszel­kie wspól­ne świę­ta stwa­rza­ją moż­li­wo­ści do prze­ży­cia auten­tycz­nej rado­ści i pojednania. 

Eks­plo­zję rado­ści Mat­ki Bożej w sce­nie Nawie­dze­nia, Jej śpiew zna­my pod nazwą „Magni­fi­cat”. Mat­ka Boża wyśpie­wu­je wiel­kie dzie­ła Boga, gło­si Jego cuda.

 „O Mary­jo, pozwól nam zro­zu­mieć moc Twe­go śpie­wu i naucz nas sta­wiać sobie trud­ne pyta­nia”: Czy jeste­śmy ludem, któ­ry umie świę­to­wać? Czy chce­my wspól­nie świę­to­wać? Czy potra­fi­my wspól­nie świę­to­wać? Czy umie­my otwo­rzyć ser­ce do dzie­le­nia się radością?

Odpo­wiedź na te pyta­nia wyda­je się być oczy­wi­sta – „tak! Oczy­wi­ście! Po co pytać?”
War­to jed­nak cią­gle na nowo zada­wać sobie te pyta­nia, i wyko­rzy­sty­wać oka­zje do wspól­ne­go świę­to­wa­nia we wspól­no­cie i w rodzi­nie, aby, prze­ka­zać dobre sło­wo, wymie­nić szcze­re uściski
z tymi wszyst­ki­mi, któ­rym mamy coś do wyba­cze­nia. Aby przede wszyst­kim wyśpie­wać Bogu pieśń wdzięcz­no­ści za wszyst­ko, co nam uczy­nił, jak Mary­ja wyśpie­wa­ła u Elż­bie­ty „Magni­fi­cat”.

Mary­ja, któ­ra zanio­sła Jezu­sa ludziom, zanim się jesz­cze uro­dził, daje nam do zro­zu­mie­nia, że Jej Syn radu­je się, kie­dy my wycho­dzi­my z Nim do innych i nie­sie­my im Jego Miłość. Napeł­nie­ni Bożą rado­ścią we Wspól­no­cie, we wspól­nym świę­to­wa­niu nie może­my zatrzy­my­wać tej rado­ści dla sie­bie. Jako wspól­no­ta w Koście­le, jeste­śmy wezwa­ni do bycia świad­ka­mi szczę­ścia i rado­ści z powo­du posia­da­nia Chry­stu­sa jako Oblu­bień­ca. To On jest głów­nym źró­dłem naszej radości!

Cze­sła­wa Nowak