Weekendowe rekolekcje na zakończenie roku formacyjnego

Week­en­do­we reko­lek­cje na zakoń­cze­nie roku for­ma­cyj­ne­go 2015/16 odby­ło się w Domu św. Waw­rzyń­ca na tere­nie Sank­tu­arium Krwi Chry­stu­sa w Częstochowie.

  …I oto jeste­śmy… Przy­je­cha­li­śmy na sku­pie­nie, któ­re pro­wa­dził nasz ks. Daniel. Mie­li­śmy pra­gnie­nie, aby odejść od zajęć codziennych,
od pro­ble­mów i sku­pić się bar­dziej na tym co ducho­we, co Boże… (prze­czy­taj na koń­cu wpisu)

Temat for­ma­cyj­ny: Każ­dy jest wybra­ny, aby peł­nić Wolę Bożą – prze­szko­dy i zagro­że­nia w wypeł­nia­niu Woli Bożej. »
»pro­wa­dzi ks. Daniel Mokwa — Mode­ra­tor Pod­re­gio­nu Częstochowskiego

Spo­tka­nie w gru­pach na roz­wa­ża­niu Sło­wa Boże­go w opar­ciu o frag­ment Ewan­ge­lii Mt 6, 24–34.

 
Spo­tka­nie inte­gra­cyj­ne przy kaw­ce i ciastku

Wymia­na doświad­czeń i godzi­na pytań

Cało­noc­na Ado­ra­cja Naj­święt­sze­go Sakramentu.

Podzię­ko­wa­nie i wyra­że­nie wdzięcz­no­ści ks. Danie­lo­wi CPPS za tro­skę dla ani­ma­to­rów i dla całej Wspól­no­ty Krwi Chrystusa 

  

Pod­su­mo­wa­nie for­ma­cyj­nej pra­cy rocz­nej o roze­zna­wa­niu ducho­wym we wspól­no­cie. Sku­pie­nie u  św. Waw­rzyń­ca 17–19 czer­wiec 2016

…I oto jeste­śmy… Przy­je­cha­li­śmy na sku­pie­nie, któ­re pro­wa­dził nasz ks. Daniel. Mie­li­śmy pra­gnie­nie, aby odejść od zajęć codzien­nych, od pro­ble­mów i sku­pić się bar­dziej na tym co ducho­we, co Boże…

Na przy­wi­ta­nie była kola­cja, a po wspól­nych powi­ta­niach i roz­mo­wach uczest­ni­czy­li­śmy w Eucha­ry­stii wie­czor­nej, w cza­sie któ­rej modli­li­śmy się Litur­gią godzin, któ­rą bar­dzo ceni­my, i któ­ra w każ­dej Mszy świę­tej była przez nas wspól­nie odmawiana.

Od rana modli­twą Jutrz­ni i śnia­da­niem roz­po­czę­li­śmy kon­fe­ren­cją ks. Danie­la i pra­cą w gru­pach roz­po­czę­ło się nasze wspól­ne pod­su­mo­wa­nie, dzie­le­nie się uwa­ga­mi i pro­ble­ma­mi z pra­cy rocznej.
Ks. Daniel  roz­po­czął  reflek­sją   o  tym,     że roze­zna­wa­nie ducho­we we wspól­no­cie wią­że się z patrze­niem na świat ocza­mi Boga. Pyta­my się nie tyle o to, czy On do mnie mówi – ile o to: czy ja chcę Go usłyszeć?…

Przy­po­mnia­na zosta­ła pro­po­zy­cja roze­zna­wa­nia wspól­no­to­we­go dla małych wspólnot:

Etap pierw­szy wspól­no­to­we zbie­ra­nie informacji;

Etap dru­gi – czas reflek­sji i modlitwy;

Etap trze­ci – dzie­le­nie się we wspól­no­cie oso­bi­stym rozeznaniem;

Etap czwar­ty – dru­gi czas na modlitwę;

Etap pią­ty – dru­gie wspól­no­to­we dzie­le­nie się oso­bi­stym rozeznaniem;

Etap szó­sty – głosowanie.

Potrzeb­ne jest dzie­le­nie się doświad­cze­nia­mi i świa­dec­twa­mi apo­stol­skich potrzeb i oddzia­ły­wań; może tak­że nowen­ny w inten­cji otwar­to­ści i oso­bi­stej i wspólnotowej…

Mie­li­śmy rów­nież spo­tka­nie w gru­pach na roz­wa­ża­niu sło­wa Boże­go z  Ewan­ge­lii Mt 6, 24–34.

Eucha­ry­stia w samo połu­dnie była naszym ogni­wem spa­ja­ją­cym wszel­kie wysił­ki i poszu­ki­wa­nia, w cza­sie któ­rej czy­ta­li­śmy, śpie­wa­li­śmy, słu­cha­li­śmy homi­lii, i pokrze­pie­ni na duchu prze­szli­śmy na obiad, aby pokrze­pić tak­że cia­ło.   Na spo­tka­niu odpo­wie­dzial­nych die­ce­zjal­nych ks. Daniel zapo­wie­dział orien­ta­cyj­ne daty następ­nych spo­tkań. W poło­wie paź­dzier­ni­ka tego roku spo­dzie­wa­my się ducho­wych „doła­do­wań” u nas na tere­nie Zie­lo­nej Góry.

Podzie­li­śmy się świa­dec­twa­mi, któ­rych wysłu­cha­li­śmy z ser­decz­nym wzru­sze­niem: naszej kocha­nej Halin­ki jak rów­nież Józ­fa, Rysia, Kry­si i innych osób, oma­wia­ją­cych tak­że pro­ble­my z pra­cą i inne aktu­al­ne sprawy.

Na kola­cji uło­ży­li­śmy har­mo­no­gram czu­wa­nia modli­tew­ne­go w nocy, któ­ry jest przez nas zawsze ocze­ki­wa­ny i bar­dzo ceniony.

Rano Eucha­ry­stią na zakoń­cze­nie nasze­go sku­pie­nia ofia­ro­wa­li­śmy Panu Jezu­so­wi wszyst­ko, czym żyje­my, sta­ra­my się słu­żyć i wszel­kie nasze prze­ży­cia… Śnia­da­nie, to nasze poże­gna­nia, uści­ski i dobre, tro­skli­we życzenia…

Dzię­ku­je­my dobre­mu Bogu za wszyst­ko, cze­go doświad­cza­my w takich dniach sku­pie­niach, za nasze­go księ­dza Danie­la, za ten dom św. Waw­rzyń­ca i wszyst­kich, któ­rych tu spotykamy…

Bło­go­sła­wio­na Krew Jezusowa!

 zre­fe­ro­wa­ła: Ula Piłat

DO ZOBACZENIA  NA REKOLEKCJACH 26–30.08.2016 w  Domu św. Kaspra.  I W NOWYM ROKU FORMACYJNYM

Nauczyć się słuchać
Wago­no­we Pola­ków roz­mo­wy po sku­pie­niu w Czę­sto­cho­wie mia­ły bar­dzo oży­wio­ny cha­rak­ter świad­czy­ły o głę­bo­kim zaan­ga­żo­wa­niu się w spra­wy Wspólnoty.

 Pro­blem, któ­ry nas tra­pi, to tro­ska o bar­dziej owoc­ne spo­tka­nia wspól­no­to­we. Zale­ży nam, aby one jed­no­czy­ły gru­pę i dawa­ły moż­li­wość wypo­wie­dze­nia wła­snych myśli. Doszli­śmy do wnio­sku, że musi­my nauczyć się słu­chać (jeże­li słu­cha­my, to patrzy­my na daną oso­bę, nie zaj­mu­je­my się czymś innym i nie roz­ma­wia­my z oso­bą obok) , bo każ­dy z nas ma swo­ją mądrość zebra­ną na dro­dze życio­wej, któ­rą prze­był. Każ­dy do naszych roz­wa­żań może wnieść cząst­kę sie­bie, a w jakim stop­niu, to przyj­mie­my trze­ba to zosta­wić wła­sne­mu roze­zna­niu. Powin­na obo­wią­zy­wać zasa­da —  trze­ba wysłu­chać w poko­rze wszyst­kich, któ­rzy chcą się podzie­lić sło­wem, bo na kolej­ny taki moment dana oso­ba może się nie zdo­być. Więk­szość z nas boi się kom­pro­mi­ta­cji i to powo­du­je wewnętrz­ne blo­ka­dy. To tym oso­bom trze­ba stwo­rzyć szansę.
Dru­gi pro­blem, któ­ry dotknę­li­śmy, to rok miło­sier­dzia i nasze dary ducho­we i nie tyl­ko na tę oko­licz­ność, bo war­to by było, żeby tak jak w pio­sen­ce „przy­oblecz­cie wia­rę w czyn” w tym roku szcze­gól­nym coś uczy­nić, a nawet zaszcze­pić w para­fii jako dzia­ła­nie sta­łe. Widzieć i kochać Jezu­sa w dru­gim czło­wie­ku i być w jed­no­ści z Nim.
To klucz do tego, aby mieć wła­ści­wą rela­cję z dru­gim czło­wie­kiem i szu­kać potrze­bu­ją­ce­go czło­wie­ka, jak Jezusa.