Homilia jubileuszowa z okazji 30-lacia Wspólnoty Krwi Chrystusa (WKC) w Płocku

Homi­lia jubi­le­uszo­wa z oka­zji 30-lecia Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa  w para­fii Św. Sta­ni­sła­wa Kost­ki w Płoc­ku 16.06. 2019 r.

Dro­dzy Bra­cia i Siostry !

1. Histo­ria para­fii oraz Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa w parafii:

 Chciał­bym zwró­cić uwa­gę na to, że ks. Igna­cy Lasoc­ki na zaku­pio­nym przez sie­bie w 1907 r. fol­war­ku pobe­ne­dyk­tyń­skim utwo­rzył zakład opie­ki dla dzie­ci, zwa­ny Sta­ni­sła­wów­ką, a ist­nie­ją­cą tam staj­nię kosza­ro­wą zbu­do­wa­ną pod koniec XIX wie­ku zaadap­to­wał na kapli­cę. (…) Jeden kie­lich do kapli­cy poda­ro­wał papież Pius X. Poświę­ce­nie kapli­cy nastą­pi­ło 14 listo­pa­da 1913 roku. Kie­lich to sym­bol eucha­ry­stycz­ny i sym­bol ducho­wo­ści Krwi Chrystusa.

Jubi­le­usze to oka­zja do świę­to­wa­nia, to oka­zja do dzię­ko­wa­nia tym, któ­rzy wyra­zi­li zgo­dę na powsta­nie Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa tutej­szej para­fii, księ­żom pro­bosz­czom, pozwól­cie że wymie­nię ich od 1989 roku: Ks. Jerzy Gasik, Ks. Anto­ni Rafał­ko, ks. Zenon Jaku­bosz­czak, ks. Jacek Wil­czyń­ski, ks. Wale­rian Jastrzę­biec-Świę­cic­ki, ks. Sta­ni­sław Szes­to­wic­ki, ks. Jan Rusiec­ki, Ks. Wie­sław Kania SDB. Dzię­ku­je­my Ser­decz­nie księ­żom Opie­ku­nom przez ten okres 30 lat trwa­nia WKC. Te podzię­ko­wa­nia chciał­bym skie­ro­wać na ręce obec­ne­go ks. Opie­ku­na WKC w para­fii ks. pro­bosz­cza Wie­sła­wa Kani SDB.

Dzię­ku­je­my tak­że tym, któ­rzy przy­nie­śli ten cha­ry­zmat na tę zie­mię. Wspól­no­ta Krwi Chry­stu­sa (WKC) w para­fii Św. Sta­ni­sła­wa Kost­ki w Płoc­ku ofi­cjal­nie powsta­ła 5 mar­ca 1989 roku kie­dy Hali­na Drze­wa­szew­ska wstą­pi­ła do WKC w Czę­sto­cho­wie i zosta­ła Ani­ma­to­rem Regio­nu. Przy tej oka­zji ser­decz­nie dzię­ku­je­my wszyst­kim ani­ma­to­rom pod­re­gio­nu , die­ce­zji para­fii oraz grup, któ­rzy anga­żo­wa­li się przy two­rze­niu, pro­wa­dze­niu i życiu cha­ry­zma­tem Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa w tej die­ce­zji i para­fii w cza­sie 30-stu lat ist­nie­nia. Co dzia­ło się przez ten czas 30 lat:

- Od 1992 WKC peł­ni posłu­gę w Zakła­dzie Karnym

- Od 1994 ‑96 Cho­dze­nie do rodzin w trud­nej sytu­acji mate­rial­nej i zaniedbanych

    duchowo

-  od  1996 peł­ni posłu­gę ewan­ge­li­za­cyj­ną na ante­nie Kato­lic­kie­go Radia Płock

      — od  1996 peł­ni posłu­gę w kapli­cy szpi­tal­nej na Winiarach

       — od 2001 posia­da sztandar

       — od  2003 trosz­czy się o wła­sną for­ma­cję ducho­wą (sku­pie­nia diecezjalne)

trosz­czy się o regu­lar­na for­ma­cję (sku­pie­nia diecezjalne)

        — od  2003 do maja 2019 roku posia­da­ła die­ce­zjal­ne­go Opie­ku­na WKC ks. mgr Sta­ni­sła­wa Dzie­ka­na. Obec­nie jest nim ks. Ryszard Błaszkowski.

        — od  2009 posłu­ga w hospi­cjum Cari­tas w Płoc­ku (3 razy w tygodniu)

      — od 2014 roku WKC anga­żu­je się w apo­stol­stwo pielgrzymek

2.Historia Reli­kwii Krwi Prze­naj­droż­szej z kościo­ła s. Nico­la in Car­ce­re  zwią­za­na jest z rodem Sevel­lich. W tym to koście­le w 1800 roku został kano­ni­kiem ks. Fran­ci­szek Alber­ti­ni póź­niej­szy kie­row­nik ducho­wy św. Kaspra del Bufa­lo zało­ży­cie­la Misjo­na­rzy  Arcy­brac­twa Prze­naj­droż­szej Krwi[1].

3.Histo­ria Arcy­brac­twa  Prze­naj­droż­szej Krwi

Zachwyt ks. Alber­ti­nie­go Krwią Chrystusa: 

- Począ­tek XIX wie­ku remon­ty Kościo­ła św. Miko­ła­ja w Wię­zie­niu. Ks. Fr. Alber­ti­ni odkry­wa potrze­bę odno­wy ducho­wej Kościo­ła wier­nych. s. 18

- Każ­dy czło­wiek ma szcze­gól­ne miej­sce w ser­cu Boga i w jest w cen­trum Miło­ści Trój­cy Świę­tej (Miło­ści Try­ni­tar­nej) s. 18

- Wg Ks. Alber­ti­nie­go nabo­żeń­stwo do Krwi Chry­stu­sa to „nie­wy­sy­cha­ją­ce nigdy źró­dło miło­ści Bożej” i pra­gnął zało­żyć w swo­im Koście­le jakieś sto­wa­rzy­sze­nie świec­kich dla odno­wy ducho­wej Kościo­ła.  s. 19

- Ks. Alber­ti­ni miał w ser­cu zamiar zało­że­nia soda­li­cji lub zgro­ma­dze­nia aby roz­gła­szać więk­szą chwa­łę Bożą szcze­gól­nie przez bied­nych, arty­stów, pra­cow­ni­ków i wie­śnia­ków przez wsta­wien­nic­two dusz czy­ś­co­wych zmar­łych w przy­tuł­kach i miej­scach zapo­mnia­nych. Alber­ti­ni pra­gnie dzia­łać w para­fiach i otwar­ty jest na ludzi świec­kich. pra­gnie posia­dać armię misjo­na­rzy, aby roz­sze­rzać nabo­żeń­stwo do Prze­naj­droż­szej Krwi. (…) Kapi­tu­ła kościo­ła św. Miko­ła­ja w Wię­zie­niu wyzna­czy­ła dzień cere­mo­nii Brac­twa na 08.12.1808 rok. s.20–21.

- Powsta­łe Brac­two mia­ło za cel sze­rzyć nabo­żeń­stwo do Krwi Chry­stu­sa poprzez modli­twę, życie cha­ry­ta­tyw­ne i dzia­łal­ność socjal­ną dla dobra człon­ków, szcze­gól­nie tych z mar­gi­ne­su. Celem było dotar­cie do ludzi wsi i ruder pomię­dzy wzgó­rzem Pala­tyń­skim a Awen­tyń­skim. s.22–23.

-W tym samym cza­sie w jed­nym z kościo­łów filial­nych San­ta Maria in Vin­cis dzia­ła gru­pa kapła­nów min.: ks. Gaeta­no Bonan­ni, ks. Kasper del Bufa­lo(…) zało­ży­li oni  tam Ora­to­rium Noc­ne, s. 19. Ta gru­pa kapła­nów nosi nazwę Pra­cow­ni­ków Ewan­ge­licz­nych. s. 25.

- w kwiet­niu 1814 roku Ks. Kasper del Bufa­lo gło­si reko­lek­cje pra­cow­ni­kom Kurii Rzym­skiej i pozna­je tam Mons. Cri­stal­di, (…). s.25

- Obaj Ks. Alber­ti­ni i Mons. Cri­stal­di uwa­ża­ją, że Brac­two Prze­naj­droż­szej Krwi oraz Pra­cow­ni­ków Ewan­ge­licz­nych może połą­czyć naj­le­piej oso­ba Ks. Kaspra del Bufa­lo. Gru­pę tą cha­rak­te­ry­zu­ją dwie cechy:

- zapał misjo­nar­ski oraz 

- nabo­żeń­stwo do Krwi Chry­stu­sa. s. 25–26.

4. Nawią­za­nie do czy­tań z Uro­czy­sto­ści Św. Trójcy:

I czy­ta­nie:

Mądrość mówi o swo­im udzia­le w dzie­le stwo­rze­nia. Mądrość jest jed­no ze Stwór­cą. „ Pan mnie zro­dził jako począ­tek swej mocy, przed dzie­ła­mi swy­mi, od pradawna”.

Bóg Ojciec, Syn i Duch Świę­ty byli przy dzie­le stwo­rze­nia tzn. jest ono mądre, jest ono Boże. Stwa­rza­nie to akcent Boga Ojca.

II czy­ta­nie:

Mówi o bar­dzo istot­nym owo­cu uspra­wie­dli­wie­nia, któ­re doko­nał Jezus przez Swo­ją krew na Krzy­żu to jest o poko­ju. otrzy­ma­li­śmy Boży pokój przez Krew Jego Krzy­ża (Por. Kol 1,20). ten pokój mamy przyj­mo­wać i poda­ro­wy­wać światu.

Bar­dzo istot­ne jest doświad­cze­nie Miło­ści Bożej przez Ducha Świę­te­go. Aby doświad­czyć Trze­ciej Oso­by Trój­cy Świę­tej. Miłość Boża jest darem Ducha Świę­te­go, a nawet Nim samym. „(…) ponie­waż miłość Bożą roz­la­na jest w ser­cach naszych przez Ducha Świę­te­go, któ­ry został nam dany” (Rz 5,5).

Ewan­ge­lia:

„ Gdy zaś przyj­dzie On, Duch Praw­dy, dopro­wa­dzi was do całej praw­dy” (J 16,12–15).

1. Cała Praw­da to Kerygmat:
2. Reflek­sja Bene­dyk­ta XVI na pod­sta­wie Listu o Przy­czy­nach kry­zy­su Kościo­ła z 11.04.2019 roku.

Kościół jest Dzie­łem Bożym, Ducha Świę­te­go, Trze­ciej Oso­by Bożej.

I cytat:  „Idea lep­sze­go Kościo­ła stwo­rzo­ne­go przez nas samych jest w rze­czy­wi­sto­ści pro­po­zy­cją dia­bła, za pomo­cą któ­rej chce nas odcią­gnąć od Boga żywe­go, poprzez kłam­li­wą logi­kę, na któ­rą zbyt łatwo daje­my się nabie­rać. Nie, nawet dzi­siaj Kościół nie skła­da się tyl­ko ze złych ryb i chwa­stów. Kościół Boży ist­nie­je tak­że dzi­siaj i tak­że dzi­siaj jest on wła­śnie narzę­dziem, za pomo­cą któ­re­go Bóg nas zba­wia. Bar­dzo waż­ne jest prze­ciw­sta­wia­nie kłam­stwom i pół­praw­dom dia­bła peł­nej praw­dy: Tak, w Koście­le jest grzech i zło. Ale tak­że dzi­siaj jest świę­ty Kościół, któ­ry jest niezniszczalny”.

II cytat:  „ Nie zakła­daj Boga w trzech oso­bach: Ojca, Syna i Ducha Świę­te­go, ale uobec­niaj Go”.( Hans Urs von Bal­tha­sar do kard. Razingera).

1. Jak moż­na uobec­nić Oso­by Trój­cy Świętej?

-przez miłość wzajemną

-przez życie odręb­no­ścią osób i jed­no­ścią  na wzór Trój­cy Świętej

5. Doświad­cze­nie H. Drze­wa­szew­skiej WKC: 

 Byłam w więzieniu 

Od daw­na już nale­żę do Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa. W naszych gru­pach sta­ra­my się auten­tycz­nie żyć Sło­wem Życia i poma­gać potrze­bu­ją­cym. Dla­te­go też pew­ne­go razu wybra­łam się do wię­zie­nia, aby odwie­dzić jakie­goś więź­nia. Popro­si­łam straż­ni­ka o wizy­tę u kogoś, do kogo nikt nie przy­cho­dzi. Chcia­łam dotrzeć do naj­bar­dziej samotnego.

Wię­zień był zasko­czo­ny, że po 11 latach ktoś pro­si go do roz­mów­ni­cy. Gdy pod­szedł do mnie, powie­dział, że mnie nie zna i był bar­dzo zde­ner­wo­wa­ny, ponie­waż roz­cza­ro­wał się. Myślał, że po 11 latach ser­ce mat­ki otwo­rzy­ło się, że mu prze­ba­czy­ła i przy­je­cha­ła go odwie­dzić, a ty ktoś obcy. Nie chciał się ze mną widzieć i zaczął odcho­dzić. Nie chciał ze mną roz­ma­wiać. Pomy­śla­łam jed­nak, że nie mogę pozwo­lić mu odejść, muszę go kochać, nawet jeśli on tego nie rozu­mie. Poszłam za nim kory­ta­rzem i zdzi­wi­łam się, że straż­nik nicze­go nie zauwa­żył. Weszłam bez lęku i zaczę­łam tłu­ma­czyć, że nasz Patron, św. Kasper, też był w wię­zie­niu, jadł tam zbu­twia­ły chleb i uznał to za oka­zję do uświę­ca­nia się, bo mógł wię­cej myśleć o Bogu. Zapy­ta­łam go, czy cho­dzi na Mszę św., któ­ra jest odpra­wia­na  w wię­zie­niu. On jed­nak poszedł do celi.

W następ­ną nie­dzie­lę zno­wu poszłam go odwie­dzić.  W tym samym cza­sie w wię­zie­niu odpra­wia­na była Msza św. Straż­nik powie­dział mi, żebym pocze­ka­ła, bo ten wię­zień uczest­ni­czy w niej. Kie­dy popro­szo­no mnie do roz­mów­ni­cy, pierw­sze sło­wa męż­czy­zny brzmia­ły: „ Wie­rzy­łem, że pani zno­wu przyj­dzie, mimo, iż mówi­łem, żeby pani nie przy­cho­dzi­ła”. Potem popro­sił o obra­zek tego świę­te­go, któ­ry też był w wię­zie­niu i o Ewan­ge­lię. Zaczę­łam go regu­lar­nie odwie­dzać. Zadba­li­śmy we wspól­no­cie o odzież dla nie­go, o żyw­ność. Po pew­nym cza­sie bar­dzo pro­sił o modli­twę w inten­cji star­szej oso­by, z któ­rą miesz­ka w celi, żeby nie umarł bez pojed­na­nia się z Bogiem.

Bar­dzo mnie to ucie­szy­ło, że doce­nił miłość Boga i myśli nie tyl­ko o swo­im zba­wie­niu, ale i bliź­nie­go, z któ­rym żyje. Przyj­mu­je teraz chęt­nie i czy­ta nasze pisem­ko „Pomoc” i zaczął uczyć się modli­twy różańcowej.

Widzę teraz, że nie moż­na rezy­gno­wać z prób pomo­cy i kocha­nia innych, trze­ba wciąż na nowo sta­rać się widzieć Krew Jezu­sa w każ­dym czło­wie­ku.  Bło­go­sła­wio­na Krew Jezusowa!

         Hali­na D. Płock Polska

AMDG !

[1] Por. Fr. Bar­to­lo­ni, Histo­ria Arcy­brac­twa Prze­naj­droż­szej Krwi i Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa świę­tych patro­nów, w: Zeszyt For­ma­cyj­ny Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa, Udziel Nam Panie Swo­je­go Ducha nr 4/2018, (B. Wit­kow­ski, red). War­sza­wa 2018 s. 18; A. Poll­lack, Die Wich­tig­sten Mitar­be­iter des Hl. Kaspar Bei Der Grun­dung Der Kon­gre­ga­tion, w: C.PP.S – Stu­dien 5, Beitra­ge zur Geschich­te C.PP.S,Sal­zburg 1987 s.18.