Reli­gij­ność i ducho­wość, o co cho­dzi z wodą święconą ?

Myślę, że to co doświad­cza­my obec­nie z koro­no­wi­ru­sem i fakt, że przed naszy­mi świą­ty­nia­mi nie ma w kro­piel­ni­cach wody świę­co­nej może stać się pięk­ną oka­zją do kate­che­zy o zna­cze­niu teo­lo­gicz­nym sakra­men­ta­liów, a mię­dzy inny­mi wody świę­co­nej. Reli­gij­ność ‚któ­rą prak­ty­ku­je­my może być dzia­ła­niem bez­myśl­nym, jak­by z roz­pę­du. Moi rodzi­ce cho­dzi­li do Kościo­ła, mój dzia­dek, bab­cia itp. byli wie­rzą­cy­mi i ja też będę, bo wypa­da. Może to odby­wać się bez głęb­szej reflek­sji, bez żywej rela­cji z Bogiem, któ­ra jest dale­ka od ducho­wo­ści, gdzie ja oso­bi­ście spo­tka­łem się z Jezu­sem, któ­re­mu ufam, któ­rym się kar­mię w Eucha­ry­stii poprzez Jego Sło­wo i Komu­nią świę­tą, oraz żyję według Jego Przykazań.

Kie­dyś sie­dząc w kon­fe­sjo­na­le maiłem oka­zję obser­wo­wać wcho­dzą­cych do Kościo­ła ludzi. Widzia­łem jak zanu­rza­li rękę w wodzie świę­co­nej a potem wyko­ny­wa­li jakieś dziw­ne zna­ki zbli­żo­ne do zna­ku Krzy­ża.  Czy Krzyż dla nich to był znak wia­ry? moż­na by zapy­tać wię­cej, czy dla nich to był znak zba­wie­nia? Sko­ro nie rozu­mie­li zna­ku Krzy­ża, któ­ry wyko­ny­wa­li, już nie mówiąc o przy­klęk­nię­ciu to co dla nich ozna­cza sym­bol wody świę­co­nej? Dla­te­go war­to zatrzy­mać się nad zna­cze­niem tego zwy­cza­ju prak­ty­ko­wa­ne­go w Kościele.

Sko­ro nie ma w kro­piel­ni­cach przy wej­ściu do kościo­łów wody świę­co­nej nie ozna­cza to, że nie mamy korzy­stać z jej uświę­ca­ją­cej mocy. Może­my to czy­nić w naszych domach, czy miej­scach, gdzie jeste­śmy w kwa­ran­tan­nach i miej­scach odosob­nie­nia. Potrze­ba po pro­stu popro­sić kapła­nów o poświe­ce­nie wody.  Może­my na Mszach świę­tych w spo­sób zwy­czaj­ny według rytu­ału poświe­cić wodę świe­żą i przy­jąć pokro­pie­nie na litur­gii zamiast aktu pokuty.

Prze­ana­li­zuj­my wybra­ne modli­twy poświę­ce­nia wody z Agen­dy Litur­gicz­nej, Opo­le 1981 s.433–435;

Modli­twa poświęcenia

K.: Niech imię Pań­skie będzie błogosławione

W.: Teraz i na wieki

K.: Módl­my się

Wszech­mo­gą­cy, wiecz­ny Boże, wszyst­ko co ist­nie­je pocho­dzi od Cie­bie. Pobłogosław +

tę wodę, któ­rą będzie­my pokro­pie­ni jako znak nowe­go życia i oczysz­cze­nia z grze­chów. Ufni w Two­je miło­sier­dzie bła­ga­my Cię; odpuść nam grze­chy, aby­śmy z czy­stym ser­cem mogli Ci słu­żyć. A gdy cho­ro­ba lub inne nie­bez­pie­czeń­stwa i zaku­sy złe­go ducha będą nam zagra­żać, niech nas chro­ni Two­ja opie­ka. Pro­si­my Cię o to przez Chry­stu­sa Pana nasze­go (s. 434).

W.: Amen

Poświę­ce­nie soli

W myśl dotych­cza­so­wej tra­dy­cji moż­na też do wody domie­szać nie­co soli. Wów­czas kapłan wpierw poświę­ca sól.

K.: Módl­my się

Wszech­mo­gą­cy Boże, pro­si­my Cię, pobło­go­sław + tę sól. Ty naka­za­łeś pro­ro­ko­wi Elia­szo­wi, aby mie­sza­jąc sól z wodą przy­wró­cił jej szcze­gól­ną moc. Spraw, aby ta woda zmie­sza­na z solą była zna­kiem szcze­gól­nej łącz­no­ści z Duchem Świę­tym, któ­ry niech uświę­ca i strze­że od napa­ści złe­go ducha. O to pro­si­my przez Chry­stu­sa, Pana naszego

W.: Amen (s. 435).

            Dla wybit­ne­go teo­lo­ga Roma­no Guar­di­nie­go woda to sym­bol życia, a woda poświę­co­na według Kościo­ła to sym­bol i pośred­nicz­ka Boskie­go Życia, czy­li Łaski.  Nawią­zu­je on też do Sakra­men­tu Chrztu Świę­te­go gdzie zosta­li­śmy „odro­dze­ni z wody i z Ducha Świę­te­go, gdy umarł w nas i zgi­nął czło­wiek daw­ny.”[1] Roma­no Guar­di­ni uwa­ża, że Kościół przez poświę­ce­nie wody bła­ga Boga by uczy­nił ją narzę­dziem Swej Łaski[2].  Dalej posłuż­my się cytatem:

„ Gdy chrze­ści­ja­nin wcho­dzi do domu Boże­go, wów­czas skra­pia czo­ło, pierś i ramio­na, czy­li całą swo­ją isto­tę, wodą czy­stą i oczysz­cza­ją­cą, by dusza oczy­ści­ła się od zma­zy. Czyż to nie pięk­ny zwy­czaj? Oto w zna­ku krzy­ża spo­ty­ka się tu łaska, oczysz­czo­na z grze­chu natu­ra i czło­wiek spra­gnio­ny czy­sto­ści!”[3]

Takie patrze­nie na wodę świę­co­ną zakła­da wia­rę, to zna­czy spoj­rze­nie nie tyl­ko ludz­kie, lecz pole­ga­ją­ce na zaufa­niu Bożym Sło­wom i obiet­ni­com, że one się speł­nią, że Bóg Jest i dzia­ła dziś.

 Popa­trz­my na Biblię i zapy­taj­my co Ona mówi o zna­cze­niu wody?(Wybrane fragmenty):

Rdz 1,2 Ps. 24,2 „Duch Boży uno­sił się nad wodami”.

Rdz 2, 10–14 „ Z Ede­nu wypły­wa­ła rze­ka, aby nawad­niać ogród..”

Wj 30,18–21 Pan Bóg żąda od Aaro­na i jego synów oby­cia cia­ła, przed roz­po­czę­ciem posłu­gi litur­gicz­nej. Stad już bli­sko do obmy­cia moral­ne­go[4].

Ez 47.1–12 Woda spod pro­gu świą­ty­ni; „Wszyst­kie też isto­ty żyją­ce, od któ­rych to się roi, dokąd­kol­wiek potok wpły­nie, pozo­sta­ną przy życiu będą  tam też nie­zli­czo­ne ryby, bo dokąd­kol­wiek dotrą te wody, wszyst­ko będzie uzdro­wio­ne”[5].

Pod­czas poświę­ce­nia wody chrzciel­nej kapłan w Wiel­ką Sobo­tę wkła­da Pas­chał trzy­krot­nie przy­zy­wa­jąc mocy Ducha Świę­te­go i wte­dy ta woda dzię­ki Chry­stu­so­wi otrzy­mu­je moc uświę­ca­ją­cą[6].

„ Żegna­nie się wodą świę­co­ną- np. przy wcho­dze­niu do kościo­ła-ma sym­bo­li­zo­wać ducho­we oczysz­cze­nie czło­wie­ka, sta­no­wiąc tym samym nawią­za­nie do chrztu”[7].

To jest cytat ze Słow­ni­ka Obra­zów i Sym­bo­li Biblij­nych. Myślę, że potrze­bu­je­my na nowo odczy­ty­wać w atmos­fe­rze modli­twy i wia­ry zna­cze­nie sym­bo­li­ki wody świę­co­nej, zna­ku krzy­ża w naszej ducho­wo­ści, aby nie wyko­ny­wać zna­ków reli­gij­nych magicz­nie, lecz z głę­bo­ką wia­rą, aby móc roz­pa­lić dary nad­przy­ro­dzo­ne zwią­za­ne z tymi zna­ka­mi. Aby oży­wić Sakra­men­ty, któ­re od Boga otrzy­ma­li­śmy, aby roz­pa­lić dzia­łal­nie Ducha Świę­te­go i same­go Boga w nas i wokół nas.

  1. Bogu­sław Wit­kow­ski CPPS

 

[1] Por. R. Guar­di­ni, Zna­ki Świę­te, Wro­cław 1982 s.48.

[2] Por. Tamże.

[3] R. Guar­di­ni, Zna­ki Świę­te, Wro­cław 1982 s.48–49.

[4] Por. M Lur­ker, Słow­nik Obra­zów i Sym­bo­li Biblij­nych, Poznań 1989 s.270–271.

[5] Tam­że. s. 271.

[6] Por tamże.

[7] Tamże.