Homi­lię wygło­sił ks. Bogu­sław Wit­kow­ski CPPS
Homi­lia odpu­sto­wa św. Kaspra del Bufa­lo, Dom św. Fran­cisz­ka Ksa­we­re­go i Gar­wo­lin, 13.10. 2019 r.

  1. Histo­ria życia św. Kaspra del Bufalo:

06.01.1786 — naro­dzi­ny Kaspra
07.01.1786 — Chrzest św.
06.08.1787 – Bierzmowany
1788 – uzdro­wio­ny z cho­ro­by oczu. Czas szko­ły i stu­diów w Kole­gium Romanum
1802 — chce wstą­pić do zako­nu Syl­we­stry­nów[1]
1806 – Kie­row­nik s. Galla(schronisko)
03.12.1808 – dia­ko­nat w Bazy­li­ce s. Jana na Lateranie
31.07.1808 świe­ce­nia kapłań­skie w Koście­le Misjo­na­rzy św. Win­cen­te­go a Pau­lo w  Montecitorio.
13.06.1810 odma­wia zło­że­nia przysięgi
15.07.1810 Zesła­ny do Piazenzy
1810–1811 usta­la regu­ły Zgro­ma­dze­nia CPPS
1814 powrót do Rzymu
15.08. 1815 Zało­że­nie CPPS
— czas napeł­nio­ny Misja­mi Ludowymi
04.12.1837 epi­de­mia cholery
28.12.1837 śmierć Kaspra del Bufalo
Grób Jego znaj­du­je się w Koście­le S. Mari in Tri­vio obok fon­tan­ny di Trevi.
18.12.1904 uro­czy­sta beaty­fi­ka­cji w Rzymie
12/13 06. 1954 kanonizacja

2.Co Św. Kasper mógł­by nam dzi­siaj powiedzieć?
                
Spoj­rze­nie na Krzyż
      I. Św. Kasper wzór gorliwości
II. Św. Kasper wzór życia we wspólnocie
III. Św. Kasper wzór miło­ści bliźniego,(służba pojednaniu)

Ad. I Św. Kasper wzór gorliwości
-„ Gor­li­wość apo­stol­ska i moc do ducho­we­go pra­gnie­nia dusz pły­nie z trwania«przy mistycz­nych źró­dłach Ran Jezu­sa Chry­stu­sa roz­wa­ża­jąc tajem­ni­ce Boskiej Krwi»” (Circ. Es. 1830,49).
— „Nabo­żeń­stwo do Boskiej Krwi jest sku­tecz­nym środ­kiem do osią­gnię­cia gor­li­wo­ści, by urze­czy­wist­nić to wszyst­ko, co zosta­ło tu przed­sta­wio­ne”. (LO. n. XI, s.76.)
-„ Two­ja Boska Krew doda­je mi zapału«Odpuść mój grzech, a jest on wiel­ki»”.                           ( Sp.I,n.88,493)
-„ Zwróć­my w myślach uwa­gę na pięć czer­wo­nych liter Alfa­be­tu ducho­we­go, któ­ry­mi są rany Jezu­sa Chry­stu­sa i na bia­łą lite­rę, któ­rą jest Nie­po­ka­la­na Mary­ja”( Ep. VI, 1833, n. 2527, 428).

Ad II. Św. Kasper wzór życia we wspólnocie
„ W nas, o Naj­mil­si, a nie w murach, ani w towa­rzy­stwie, ani w atmos­fe­rze, w jakiej się znaj­du­je­my, są korze­nie nasze­go zła, któ­re musi­my wyrwać. Na tym pole­ga lecze­nie, poprzez któ­re umar­li ducho­wo dla wszyst­kie­go i dla wszyst­kich, żyje­my jedy­nie dla Jezu­sa Ukrzyżowanego.”

„ I gdy­by­śmy nawet poświę­ca­li zdro­wie w posłu­dze, bia­da nam, jeśli wszyst­ko nie jest oży­wio­ne miło­ścią. «gdy­bym roz­dał na jał­muż­nę całą majęt­ność moją, a cia­ło wysta­wił na spa­le­nie, lecz miło­ści bym nie miał, nic bym nie zyskał.»(1 Kor13,2).” Nato­miast bło­go­sła­wie­ni jeste­ście, jeśli u stóp Krzy­ża nabę­dzie­my  tego życia ducho­we­go” Miłość oży­wia wszyst­ko. List 2 z 1827 r. (LO. s. 20).

„(…) wszy­scy jeste­śmy cho­ry­mi w wiel­kim szpi­ta­lu świa­ta. Ale cho­ro­by leczy się ole­jem łagod­no­ści, sło­dy­czy, ule­gło­ści, wyzu­ciem się samych sie­bie, zwy­cię­skim posłu­szeń­stwem temu, któ­ry kie­ru­je, kocha­jąc się wza­jem­nie w duchu miło­ści, napo­mi­na­jąc się cier­pli­wie, wresz­cie zno­sząc się nie­ustan­nie. To nie mury ani dobór osób czy­nią nas lep­szy­mi, ale poko­na­nie naszej miło­ści wła­snej rów­nież w spra­wach ducho­wych, ducho­we zwy­cię­stwo do któ­re­go wzy­wa nas Jezus Chry­stus wyłącz­ne pra­gnie­nie jego chwa­ły i dobra dusz ‚a nicze­go innego”(LO s. 13).

Św. Kasper pisze do S. M Giu­sep­pe Pito­ri: „ (…) jeśli kocha­my Boga, w Jego ser­cu jed­no­czy­my się nie­ustan­nie , Ah, Si amia­mi o Dio Ed suo cuore unia­mo­ci incessantamente”(Pismo 892).

Ad III. Św. Kasper wzór miło­ści bliźniego
- Św. Kasper poszedł do ludzi bied­nych na pla­cu Mon­ta Nara czy Cam­po Vac­ci­no kate­chi­zo­wał ich
- kar­mił żebra­ków przy pała­cu Altierich
— zało­żył mło­dzie­żo­wą soda­li­cję przy koście­le S. Puden­cja­na w Rzymie
‑cho­dził do domu popraw­cze­go dla mło­do­cia­nych przy koście­le S. Bal­bi­na w Rzymie
— pro­wa­dził  noc­ne ora­to­rium w koście­le S. Maria in Vin­cis w Rzymie
‑cho­dził do hospi­cjum San­ta Gal­la dla cięż­ko cho­rych i odrzuconych
— przez  pra­cę z wie­śnia­ka­mi i imi­gran­ta­mi na uli­cy, przez reko­lek­cje i misje ludo­we[2].
‑Św. Kasper poszedł do rozbójników(bryganti), tych co mie­li kon­flikt z prawem

3.Jaka przy­szłość? Co robić?

  1. pil­no­wać źró­deł roz­wo­ju życia ducho­we­go, źró­deł gorliwości

- modli­twa do Krwi Chrystusa
— Eucha­ry­stia i Adoracja
— Sakra­ment Pokuty

2.Życie Sło­wem Bożym we Wspólnocie
- Aby two­rzyć praw­dzi­we wspól­no­ty w parafiach.

3.Pilnować apo­stol­stwa odrzu­co­nych, wykluczonych
- Mieć kon­kret­ne apo­stol­stwo w śro­do­wi­sku. jeśli już nie star­cza sił to modlić się za te trud­ne środowiska.

„Duch Pań­ski spo­czy­wa na Mnie, ponie­waż Mnie nama­ścił i posłał Mnie, abym ubo­gim niósł dobrą nowi­nę, więź­niom gło­sił wol­ność, a nie­wi­do­mym przej­rze­nie; abym uci­śnio­nych odsy­łał wol­ny­mi, 19 abym obwo­ły­wał rok łaski od Pana. 20 Zwi­nąw­szy księ­gę oddał słu­dze i usiadł; a oczy wszyst­kich w syna­go­dze były w Nim utkwio­ne. 21 Począł więc mówić do nich: «Dziś speł­ni­ły się te sło­wa Pisma, któ­re­ście słyszeli»”(Łk 4 16–21).

Ks. Bogu­sław Wit­kow­ski CPPS

AMDG !

[1] (wło­ska rodzi­na bene­dyk­tyń­ska zało­żo­na w  13 wie­ku przez Syl­we­stra Guz­zo­li­nie­go kazno­dzie­ję i świętego)
[2] Por. M. Spi­nel­li, Wro­cław 1999, s. 25; 35–38;39;44;81.