24 maj NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY, WSPOMOŻYCIELKI WIERNYCH

Dla CPPS i ASC – Wspo­mnie­nie obowiązkowe

Litur­gicz­na cele­bra­cja wspo­mnie­nia Dzie­wi­cy Maryi jako Wspo­mo­ży­ciel­ki Wier­nych zosta­ła usta­no­wio­na w 1814 roku przez papie­ża Piu­sa VII, w momen­cie bar­dzo trud­nym dla Kościoła.W tym samym cza­sie św. Kasper del Bufa­lo, po powro­cie do Rzy­mu z czte­ro­let­nie­go wygnania,zapragnął uczy­nić Dzie­wi­cę Mary­ję, Wspo­mo­ży­ciel­kę Wier­nych, Patron­ką Zgro­ma­dze­nia Misjo­na­rzy Krwi Chry­stu­sa. Jej powie­rzył całą swo­ją dzia­łal­ność. Zarządził,aby obraz Wspo­mo­ży­ciel­ki Wier­nych był wysta­wia­ny, żeby odbie­rał cześć pod­czas misji ludo­wych i aby corocz­nie obcho­dzo­no Jej świę­to w Zgromadzeniu.

Rów­nież listy św. Marii De Mat­tias i Regu­ła z 1838 r. pod­kre­śla­ją wiel­ką poboż­ność Ado­ra­to­rek Krwi Chry­stu­sa do Maryi jako Wspo­mo­ży­ciel­ki Wier­nych. Jak poda­ją Doku­men­ty Sobo­ro­we: „Dzię­ki macie­rzyń­skiej miło­ści Mary­ja opie­ku­je się brać­mi swe­go Syna, piel­grzy­mu­ją­cy­mi jesz­cze i nara­żo­ny­mi na nie­bez­pie­czeń­stwa i tru­dy, dopó­ki nie zosta­ną dopro­wa­dze­ni do szczę­śli­wej ojczy­zny” (LG, 62).

ANTYFONA NA WEJŚCIE

Two­ja chwa­ła, Mary­jo, nie zej­dzie na wie­ki z ust ludzi * wspo­mi­na­ją­cych moc Boga.

KOLEKTA

Boże, Ty usta­no­wi­łeś Rodzi­ciel­kę swo­je­go umi­ło­wa­ne­go Syna Mat­ką i Wspomożycielką

chrze­ści­jań­skie­go ludu, † spraw, aby­śmy żyli pod Jej opieką, *

a Twój Kościół niech się cie­szy trwa­łym poko­jem. Przez nasze­go Pana Jezusa

Chry­stu­sa, Two­je­go Syna, † któ­ry z Tobą żyje i kró­lu­je w jed­no­ści Ducha

Świę­te­go, * Bóg, przez wszyst­kie wie­ki wieków.

PIERWSZE CZYTANIE Ap 12, 1–3. 7–12ab. 17

Wiel­ki znak uka­zał się na niebie

Czy­ta­nie z Księ­gi Apo­ka­lip­sy świę­te­go Jana Apostoła.

Wiel­ki znak uka­zał się na nie­bie: Nie­wia­sta oble­czo­na w słoń­ce i księżyc

pod jej sto­pa­mi, a na jej gło­wie wie­niec z gwiazd dwu­na­stu. A jest brzemienna.

I woła, cier­piąc bóle i męki rodzenia.

I inny znak uka­zał się na nie­bie: Oto wiel­ki Smok bar­wy ognia, mający

sie­dem głów i dzie­sięć rogów, a na gło­wach jego sie­dem diademów.

I nastą­pi­ła wal­ka na nie­bie: Michał i jego anio­ło­wie mie­li wal­czyć ze Smokiem.

I wystą­pił do wal­ki Smok i jego anio­ło­wie, ale nie prze­mógł, i już się

miej­sce dla nich w nie­bie nie zna­la­zło. I został strą­co­ny wiel­ki Smok, Wąż

sta­ro­daw­ny, któ­ry się zwie dia­beł i sza­tan, zwo­dzą­cy całą zamiesz­ka­łą ziemię;

został strą­co­ny na zie­mię, a z nim strą­ce­ni zosta­li jego aniołowie.

I usły­sza­łem dono­śny głos mówią­cy w nie­bie: «Teraz nasta­ło zbawienie,

potę­ga i kró­lo­wa­nie Boga nasze­go i wła­dza Jego Poma­zań­ca, bo oskarżyciel

bra­ci naszych został strą­co­ny, ten, co dniem i nocą oskar­ża ich przed Bogiem

naszym. A oni zwy­cię­ży­li dzię­ki krwi Baran­ka i dzię­ki sło­wu swo­je­go świadectwa

i nie umi­ło­wa­li dusz swych aż do śmier­ci. Dla­te­go raduj­cie się, niebiosa

i ich mieszkańcy».

I roz­gnie­wał się Smok na Nie­wia­stę, i odszedł roz­po­cząć wal­kę z resz­tą jej

potom­stwa, z tymi, co strze­gą przy­ka­zań Boga i mają świa­dec­two Jezusa.

Oto sło­wo Boże.

Albo:

PIERWSZE CZYTANIE Rdz 3, 1–6. 13–15

Wpro­wa­dzam nie­przy­jaźń mię­dzy cie­bie a niewiastę

Czy­ta­nie z Księ­gi Rodzaju.

Wąż był naj­bar­dziej prze­bie­gły ze wszyst­kich zwie­rząt polnych, któ­re Pan

Bóg stwo­rzył. On to rzekł do nie­wia­sty: «Czy to praw­da, że Bóg powiedział:

„Nie jedz­cie owo­ców ze wszyst­kich drzew tego ogrodu”?»

Nie­wia­sta odpo­wie­dzia­ła wężo­wi: «Owo­ce z drzew tego ogro­du jeść możemy,

tyl­ko o owo­cach z drze­wa, któ­re jest w środ­ku ogro­du, Bóg powiedział:

„Nie wol­no wam jeść z nie­go, a nawet go doty­kać, aby­ście nie pomarli”».

Wte­dy rzekł wąż do nie­wia­sty: «Na pew­no nie umrze­cie! Ale wie Bóg, że gdy

spo­ży­je­cie owoc z tego drze­wa, otwo­rzą się wam oczy, i tak jak Bóg będziecie

zna­li dobro i zło».

Wte­dy nie­wia­sta spo­strze­gła, że drze­wo to ma owo­ce dobre do jedze­nia, że

jest ono roz­ko­szą dla oczu i że owo­ce tego drze­wa nada­ją się do zdobycia

wie­dzy. Zerwa­ła zatem z nie­go owoc, skosz­to­wa­ła i dała swe­mu mężo­wi, który

był z nią; a on zjadł.

Wte­dy Pan Bóg rzekł do nie­wia­sty: «Dla­cze­go to uczyniłaś?»

Nie­wia­sta odpo­wie­dzia­ła: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam».

Wte­dy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponie­waż to uczy­ni­łeś, bądź prze­klę­ty wśród

wszyst­kich zwie­rząt domo­wych i polnych; na brzu­chu będziesz się czołgał

i proch będziesz jadł po wszyst­kie dni twe­go istnienia.

Wpro­wa­dzam nie­przy­jaźń mię­dzy cie­bie a nie­wia­stę, pomię­dzy potomstwo

two­je a potom­stwo jej: ono zmiaż­dży ci gło­wę, a ty zmiaż­dżysz mu piętę».

Oto sło­wo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  Jdt 16, 13. 14. 15

Refren: Wzy­waj­cie Pana, chwal­cie Jego imię.

Zaśpie­wam pieśń nową moje­mu Bogu: *

Wiel­ki jesteś, Panie, i przesławny,

prze­dziw­ny w swej mocy *

i nie­zwy­cię­żo­ny.

Refren: Wzy­waj­cie Pana…

Niech Ci słu­ży wszel­kie Twe stworzenie, *

bo sta­ło się ono na Two­je słowo.

Posła­łeś swe­go ducha, on zaś wszyst­ko zbudował *

i nikt się nie oprze Two­je­mu głosowi.

Refren: Wzy­waj­cie Pana…

Oto góry trzę­są się w posadach *

i burzą się wody;

ska­ły jak wosk top­nie­ją przed Tobą, *

lecz dla swych czci­cie­li Ty jesteś łaskawy.

Refren: Wzy­waj­cie Pana…

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Łk 1, 45

Akla­ma­cja: Alle­lu­ja, alle­lu­ja, alleluja.

Bło­go­sła­wio­na jesteś, Pan­no Maryjo,

któ­ra uwie­rzy­łaś, że speł­nią się słowa

powie­dzia­ne Tobie od Pana.

Akla­ma­cja: Alle­lu­ja, alle­lu­ja, alleluja.

EWANGELIA J 2, 1–11

Taki to począ­tek zna­ków uczy­nił Jezus

 Sło­wa Ewan­ge­lii według świę­te­go Jana.

W Kanie Gali­lej­skiej odby­wa­ło się wese­le i była tam Mat­ka Jezu­sa. Zaproszono

na to wese­le tak­że Jezu­sa i Jego uczniów.

A kie­dy zabra­kło wina, Mat­ka Jezu­sa rze­kła do Nie­go: «Nie mają już wina

». Jezus Jej odpo­wie­dział: «Czyż to moja lub Two­ja spra­wa, Niewiasto?

Jesz­cze nie nade­szła godzi­na moja». Wte­dy Mat­ka Jego powie­dzia­ła do sług:

«Zrób­cie wszyst­ko, cokol­wiek wam powie».

Sta­ło zaś tam sześć stą­gwi kamien­nych prze­zna­czo­nych do żydow­skich oczyszczeń,

z któ­rych każ­da mogła pomie­ścić dwie lub trzy mia­ry. Rzekł do nich Jezus:

«Napeł­nij­cie stą­gwie wodą». I napeł­ni­li je aż po brze­gi. Potem do nich powiedział:

«Zaczerp­nij­cie teraz i zanie­ście sta­ro­ście wesel­ne­mu». Ci zaś zanieśli.

A gdy sta­ro­sta wesel­ny skosz­to­wał wody, któ­ra sta­ła się winem, i nie wiedział,

skąd ono pocho­dzi, ale słu­dzy, któ­rzy czer­pa­li wodę, wie­dzie­li, przywołał

pana mło­de­go i powie­dział do nie­go: «Każ­dy czło­wiek sta­wia najpierw

dobre wino, a gdy się napi­ją, wów­czas gor­sze. Ty zacho­wa­łeś dobre wino aż

do tej pory».

Taki to począ­tek zna­ków uczy­nił Jezus w Kanie Gali­lej­skiej. Obja­wił swoją

chwa­łę i uwie­rzy­li w Nie­go Jego uczniowie.

Oto sło­wo Pańskie.

Modli­twa powszechna

Bra­cia i sio­stry, wzy­waj­my Boga, nasze­go Ojca, któ­ry w Maryi Dziewicy

dał pomoc i obro­nę dla ludu chrze­ści­jań­skie­go; za Jej wsta­wien­nic­twem prośmy

o łaskę umoc­nie­nia w wierze.

Spójrz, Ojcze, na Twój Kościół

ata­ko­wa­ny przez tajem­ni­cę zła i nie­pra­wo­ści † i spraw, by pokor­nie zawierzył

sie­bie Maryi, Wspo­mo­ży­ciel­ce Wier­nych, * i codzien­nie doświadczał

obec­no­ści Two­je­go światła.

Cie­bie prosimy.

Czu­waj, Ojcze, nad naszym papieżem,

bisku­pa­mi i wszyst­ki­mi paste­rza­mi Kościo­ła; † aby umoc­nie­ni w wie­rze, kierowali

wszyst­ki­mi naro­da­mi * i pro­wa­dzi­li je dro­gą Two­ich przykazań.

Cie­bie prosimy.

.

Ojcze,

wzmoc­nij na dro­dze rad ewan­ge­licz­nych męż­czyzn i kobie­ty poświęcone

Tobie † i spraw, aby za wzo­rem Maryi * potra­fi li dawać świa­dec­two radosnego

odda­nia.

Cie­bie prosimy.

Ojcze,

dopo­móż wszyst­kim kobie­tom, † by za przy­kła­dem Naj­święt­szej Dziewicy

* sta­wa­ły się wyra­zem mat­czy­nej czu­ło­ści wobec każ­de­go życia.

Cie­bie prosimy.

Ojcze,

zwróć Two­je obli­cze na nas tutaj zgro­ma­dzo­nych: † spraw, aby­śmy uczyli

się od Maryi pokor­ne­go zawie­rze­nia Sło­wu, * aby we wszyst­kich okolicznościach

życia doświad­czać cudów Two­jej miłości.

Cie­bie prosimy.

Ojcze, dzię­ku­je­my Ci za szcze­gól­ne miej­sce w dzie­le odku­pie­nia, jakim

wyróż­ni­łeś Mary­ję, któ­ra w peł­ni uczest­ni­czy w tajem­ni­cy zbaw­czej Chrystusa,

pro­si­my, nie­chaj Jej opie­ka poma­ga nam w budo­wa­niu Two­je­go królestwa.

Przez Chry­stu­sa, Pana naszego.

  1. Amen.