3.9 Apo­stol­ska Misja Wspól­no­ty W Gło­sze­niu Mocy Krwi Chrystusa.

Wśród wie­lu form życia chrze­ści­jań­skie­go ist­nie­ją wspól­no­ty, któ­re Duch Świę­ty uzdol­nił do zwró­ce­nia uwa­gi na Tajem­ni­cę Pas­chal­ną, na Tajem­ni­cę Męki, Śmier­ci i Zmar­twych­wsta­nia. Jezus Chry­stus w Miste­rium Pas­chal­nym jest Cier­pią­cym, Ukrzy­żo­wa­nym Zba­wi­cie­lem, któ­ry prze­le­wa­jąc Krew oddał swo­je życie za życie świa­ta. A zmar­twych­wsta­jąc otwo­rzył każ­de­mu z ludzi dro­gę do wiel­ka­noc­nej chwa­ły. Wokół Miste­rium Pas­chal­ne­go ze szcze­gól­nym akcen­tem na Tajem­ni­cę Prze­la­nia Naj­droż­szej Krwi Jezu­sa, kon­cen­tru­je się dzia­łal­ność Sto­wa­rzy­sze­nia Krwi Chry­stu­sa (SKC). W sze­re­gach swo­ich wspól­not Sto­wa­rzy­sze­nie gro­ma­dzi oso­by świec­kie i duchow­ne, zobo­wią­zu­ją­ce się pogłę­biać ducho­wość Krwi Chry­stu­sa, a tak­że żyć wspól­nym powo­ła­niem do modli­twy i misji wyni­ka­ją­cym z sakra­men­tu chrztu świę­te­go. Dla tych osób zbaw­cze dzie­ło Męki, Śmier­ci i Zmar­twych­wsta­nia doko­na­ne w mocy prze­la­nia Chry­stu­so­wej Krwi jest cen­tral­nym środ­kiem uzdal­nia­ją­cym ich do reali­za­cji powie­rzo­nej misji. Ukie­run­ko­wa­ni na Tajem­ni­cę Krwi Chry­stu­sa utoż­sa­mia­ją się z Ukrzy­żo­wa­nym i Zmar­twych­wsta­łym Panem. Doświad­cza­ją Pas­chy jako prze­ży­cia cier­pie­nia i bólu w per­spek­ty­wie nadziei na zmar­twych­wsta­nie do wiecz­ne­go życia z Bogiem. Wyra­ża­ją Panu Bogu nie­ustan­ną wdzięcz­ność za prze­la­ną Krew Zba­wi­cie­la dają­cą wyzwo­le­nie z okrut­ne­go jarz­ma grze­chu, śmier­ci i sza­ta­na, za wiel­ki dar odku­pie­nia. Wpro­wa­dza­ją w życie cha­ry­zmat Apo­sto­łów Krwi Chry­stu­sa: Św. Kaspra Del Bufa­lo i św. Marii De Mat­tias. Każ­de­go dnia pamię­ta­ją o sło­wach św. Marii De Mat­tias: „Nie trać­my cza­su, odwa­gi. Trudź­my się dla zba­wie­nia dusz” (list 708). Mają głę­bo­ką świa­do­mość, że miłość miło­sier­ną Bóg uka­zu­je w Prze­la­nej Krwi Jezu­sa, w Jego prze­bi­tym Ser­cu – źró­dle wszyst­kich łask. Zaświad­cza­ją, że Krew Chry­stu­sa jest skar­bem Kościo­ła. Mocą sakra­men­tów oży­wia i umac­nia Lud Boży. Daje siły do uświę­ce­nia każ­de­go wie­rzą­ce­go. Są świad­ka­mi i uczest­ni­ka­mi Jej trium­fu gdy przy­wra­ca zdro­wie cho­rym, nadzie­ję wąt­pią­cym, prze­ba­cze­nie grzesz­nym. Gdy jest zdro­jem miło­sier­dzia, zwy­cię­ża złe duchy, jest mocą wyznaw­ców, osto­ją zagro­żo­nych, ochło­dą pra­cu­ją­cych, pocie­chą pła­czą­cych, nadzie­ją poku­tu­ją­cych, otu­chą umie­ra­ją­cych, poko­jem i sło­dy­czą serc, wyba­wie­niem dusz z otchła­ni czyść­co­wej, zadat­kiem życia wiecz­ne­go … Dla­te­go w spo­sób ducho­wy każ­de­go dnia wraz z Mary­ją sto­ją pod Krzy­żem Jezu­sa i zbie­ra­ją Naj­droż­szą Krew wypły­wa­ją­cą z prze­bi­te­go Ser­ca Jezu­sa. Przez moc Chry­stu­so­wej Krwi są obec­ni we wszyst­kich miej­scach bólu, cier­pie­nia, cho­ro­by, nie­spra­wie­dli­wo­ści, prze­mo­cy… krzy­ku cier­pią­cej, pora­nio­nej ludz­ko­ści. Nio­są ulgę i pomoc w cier­pie­niu, pocie­chę w stra­pie­niu, współ­czu­ją­cą miłość opa­tru­ją­cą ska­le­czo­ne miej­sca na cie­le i duszy. Wszyst­kie spra­wy pogu­bio­ne­go, błą­dzą­ce­go, cier­pią­ce­go i cho­re­go świa­ta zanu­rza­ją w otwar­tych Ranach i Krwi Zba­wi­cie­la. Inten­cje te przed­sta­wia­ją Bogu Ojcu przede wszyst­kim w Ofie­rze Mszy Świę­tej oraz w modli­twach Ofia­ro­wa­nia Krwi Chry­stu­sa. Ufa­jąc potę­dze Krzy­ża i zbaw­czej mocy Krwi Chry­stu­sa sto­ją na stra­ży Deka­lo­gu i Pra­wa Miło­ści. Prze­ję­ci swo­ją misją wcie­la­ją w życie praw­dę: „Bóg tak umi­ło­wał świat, że Syna swe­go Jed­no­ro­dzo­ne­go dał, aby każ­dy kto w Nie­go wie­rzy, nie zgi­nął lecz życie wiecz­ne miał”. (J 3,17). Sza­nu­jąc każ­dą Kro­plę Chry­stu­so­wej Krwi z wiel­kim zaan­ga­żo­wa­niem bro­nią war­to­ści chrze­ści­jań­skich, moral­nych, patrio­tycz­nych, kul­tu­ro­wych. Chęt­nie odda­ją swój czas, modli­twę, pra­cę, zdro­wie … na rzecz dobra całe­go Kościo­ła. Miej­scem ich dzia­ła­nia jest śro­do­wi­sko: rodzin­ne i para­fial­ne, śro­do­wi­sko pra­cy i spo­łecz­no­ści lokal­nej. Swo­ją misję reali­zu­ją przede wszyst­kim przez posłu­gę modli­twy i reali­za­cję zadań wyni­ka­ją­cych z przy­na­leż­no­ści do SKC.

Posłu­ga modlitwy
„Módl­my się dużo, aby Pan oży­wił wia­rę i żeby wszy­scy zosta­li zba­wie­ni” (MDM list685)

Każ­dy nale­żą­cy do SKC zobo­wią­zu­je się:

– każ­de­go dnia czy­tać i roz­wa­żać tek­sty Pisma Świę­te­go, odmó­wić modli­twy ku Czci Krwi Chry­stu­sa, ota­czać modli­twą inten­cje SKC wska­za­ne na dany mie­siąc, proś­by i inten­cje prze­ka­za­ne przez Księ­dza opie­ku­na i ani­ma­to­rów oraz wska­za­ne przez wła­dze Kościo­ła doty­czą­ce obec­nej sytu­acji w Koście­le, w ojczyź­nie i na świe­cie, a tak­że modli­twy wyni­ka­ją­ce z oso­bi­stych i wspól­no­to­wych postanowień.

– przy­naj­mniej raz w tygo­dniu brać udział w Ofie­rze Mszy Świę­tej, godzin­nej ado­ra­cji Naj­święt­sze­go Sakra­men­tu, podej­mo­wać modli­twę i poku­tę w inten­cji nawró­ce­nia grzesz­ni­ków i inne wezwa­nia w odpo­wie­dzi na zna­ki i potrze­by cza­su, aby rato­wać ludzi dla Boga. – uczest­ni­czyć w comie­sięcz­nych spo­tka­niach for­ma­cyj­nych dla człon­ków SKC (Msza Świę­ta, kon­fe­ren­cja, ado­ra­cja, wymia­na tajem­nic różań­ca do Krwi Chrystusa).

– w cią­gu roku uczest­ni­czyć w dniach sku­pie­nia, odpra­wić reko­lek­cje, zgłę­biać ducho­wość Krwi Chrystusa.

Reali­za­cja zadań

„Miłuj­my się coraz bar­dziej i napeł­niaj­my ser­ca miło­ścią… Pocią­gaj­my dusze do Boku Jezu­so­we­go. Krew Jezu­sa jest całą naszą nadzie­ją i całym naszym dobrem. Krew Jezu­sa prze­la­na wśród wiel­kich mąk i z wiel­ką miło­ścią dla nasze­go dobra i zba­wie­nia wiecz­ne­go” (MDM list 356).

Zachę­ce­ni tak­że przez Św. Marię De Mat­tias człon­ko­wie grup SKC zachę­ca­ją bliź­nich do uczest­nic­twa w owo­cach odku­pie­nia. Ich tro­ska o zba­wie­nie „dro­gich bliź­nich” pole­ga na przej­rzy­stym oso­bi­stym i wspól­no­to­wym świa­dec­twie życia. Dzie­lą się wia­rą i doświad­cze­niem miło­sier­nej miło­ści Boga, któ­rej codzien­nie doświad­cza­ją. Mają świa­do­mość, że ich misja będzie o tyle owoc­na o ile będzie przej­rzy­ste ich codzien­ne życie. Dla­te­go umoc­nie­ni Sło­wem Bożym i przyj­mo­wa­ny­mi sakra­men­ta­mi a zwłasz­cza Eucha­ry­stią, pro­wa­dzą ewan­ge­licz­ny styl życia. Zaan­ga­żo­wa­ni w życie para­fial­ne są prze­dłu­że­niem kapłań­skich rąk. Docie­ra­ją do bliź­nich błą­dzą­cych po dro­gach życia. Roz­ma­wia­ją z nimi i obej­mu­ją modli­twą wsta­wien­ni­czą, a czę­sto podej­mu­ją poku­tę i akty wyna­gra­dza­ją­ce w inten­cji nawró­ce­nia tych ludzi. Nio­są współ­czu­cie, pocie­chę i wspar­cie ludziom cho­rym i samot­nym. W razie potrze­by odda­ją swo­ją krew, aby rato­wa­ła życie innych. W para­fiach orga­ni­zu­ją for­ma­cyj­ne dni sku­pie­nia. Uczest­ni­czą w pro­wa­dze­niu modlitw i nabo­żeństw. Przy­go­to­wu­ją ado­ra­cje i czu­wa­nia noc­ne, a tak­że piel­grzym­ki do Sank­tu­ariów. Na uro­czy­sto­ści i świę­ta przy­go­to­wu­ją deko­ra­cje w świą­ty­niach. Dba­ją o opra­wę litur­gicz­ną Mszy i nabo­żeństw. Orga­ni­zu­ją i bio­rą udział w pro­ce­sjach: w Uro­czy­stość Zmar­twych­wsta­nia Pań­skie­go, w Uro­czy­stość Cia­ła i Krwi Pań­skiej oraz w jej okta­wie, pod­czas odpu­stów para­fial­nych. Współ­two­rzą Biu­le­tyn „Apo­stoł­ka”. Są zaan­ga­żo­wa­ni w apo­sto­la­ty: „Kro­pel­ka Krwi za ASC” i „Mar­ga­ret­ka”. Podej­mu­ją Ducho­wą adop­cję dziec­ka poczę­te­go. Bro­nią pra­wa do życia od poczę­cia do natu­ral­nej śmier­ci. Jest wie­le wspól­not, któ­re przy­go­to­wu­ją przed­sta­wie­nia i aka­de­mie o tema­ty­ce reli­gij­nej i patrio­tycz­nej. Anga­żu­ją się w orga­ni­za­cję i prze­bieg pocho­dów Wszyst­kich Świę­tych, orsza­ków Trzech Kró­li, mar­szów dla życia. W miej­scach pra­cy: sło­wem i czy­nem świad­czą o przy­na­leż­no­ści do Boga i Kościo­ła. Są dys­kret­ny­mi apo­sto­ła­mi poko­ju, jed­no­ści, spra­wie­dli­wo­ści i ducho­we­go zmar­twych­wsta­nia. W spo­łecz­no­ści lokal­nej są kocha­ją­cy­mi Sama­ry­ta­na­mi. Dla potrze­bu­ją­cych zbie­ra­ją: żyw­ność, lekar­stwa, środ­ki higie­nicz­ne, ubra­nia… Orga­ni­zu­ją skład­ki dla rodzin poszko­do­wa­nych na sku­tek róż­nych kata­strof i żywio­łów natu­ry. Odwie­dza­ją dzie­ci w Domach Dziec­ka. Nio­są pokrze­pie­nie oso­bom star­szym prze­by­wa­ją­cym w Domach Pomo­cy Spo­łecz­nej. Wszę­dzie dają świa­dec­two o tro­skli­wej miło­ści Boga, któ­re­go spo­ty­ka­ją i trwa­ją w Nim w zaży­ło­ści. Sze­rząc nabo­żeń­stwo i kult ku czci Krwi Chry­stu­sa przy­czy­nia­ją się do powsta­wa­nia nowych grup SKC w kra­ju i za gra­ni­cą. Wdzięcz­ni za łaskę uczest­ni­cze­nia w dzie­le zba­wie­nia, trosz­czą się aby jak naj­wię­cej ludzi pozna­ło miłość Boga, aby uwie­rzy­ło i zosta­ło zba­wio­nych. Doda­ją kro­ple swo­ich aktów ofiar­nej miło­ści do Kie­li­cha Jezu­so­wej Męki zwra­ca­jąc się do Odku­pi­cie­la sło­wa­mi pieśni:
„Two­ja Krew miło­ści źró­dło, nie­sie pokój moim łzom.
Two­jej Krwi bez­cen­ne kro­ple, obmy­wa­ją duszę mą.
Two­ja Krew Naj­więk­szej chwa­ły i naj­więk­szej god­na czci.
Za Nią dziś wiel­bi­my Cie­bie i skła­da­my dzię­ki Ci”.

s. Ber­na­det­ta Paj­dzik, ASC