TEMAT I: Rodza­je obec­no­ści Krwi Chry­stu­sa w świecie
Mówiąc o Krwi Chry­stu­sa mamy zawsze na myśli same­go Jezu­sa, dru­gą Oso­bę Boską, któ­ra przy­ję­ła cia­ło i krew i sta­ła się czło­wie­kiem; Zba­wi­cie­la, któ­ry prze­lał krew dla zba­wie­nia świa­ta; sie­dzą­ce­go po pra­wi­cy Ojca zmar­twych­wsta­łe­go Pana, któ­ry przyj­dzie jako Sędzia na koń­cu świata.
Krew Chry­stu­sa sta­no­wi jeden z naj­moc­niej­szych zna­ków obja­wia­ją­cych wszech­moc i miło­sier­dzie Boże. Z tego wzglę­du wła­śnie ten reali­stycz­ny sym­bol daje tak­że nam moż­ność odpo­wied­nie­go wyra­że­nia naszej wdzięcz­no­ści i uwiel­bie­nia Boga.Chrystus, Pośred­nik mię­dzy Bogiem a ludź­mi mówi do nas języ­kiem swo­jej krwi.
Przy­go­to­wa­ny przez zwy­cza­je i rytu­ały Sta­re­go Testa­men­tu Zba­wi­ciel i Nauczy­ciel ludzi wyra­ża i pod­su­mo­wu­je w sym­bo­li­ce swo­jej krwi to wszyst­ko, o czym zaświad­czy­ły już Jego sło­wa i czy­ny: „Tak bowiem Bóg umi­ło­wał świat, że Syna swe­go jed­no­ro­dzo­ne­go dał, aby każ­dy, kto w Nie­go wie­rzy, nie zgi­nął, ale miał życie wiecz­ne”’ (J 3,16).
W ofie­rze krwi Pan uka­zu­je się jako Wybaw­ca Izra­ela i ludz­ko­ści. Jego krew wyraź­nie mówi, gdzie nale­ży szu­kać Nowe­go i Wiecz­ne­go Przy­mie­rza mię­dzy Bogiem a ludźmi.
Krew Chry­stu­sa sta­no­wi prze­cież tak­że zadość­uczy­nie­nie za grze­chy ludz­ko­ści . Ona zawsze jest obra­zem Zba­wi­cie­la, któ­ry z miło­ści do nas oddał swo­je życie, aby­śmy mogli cie­szyć się udzia­łem w życiu wiecznym.
Kie­dy więc szu­ka­my Krwi Jezu­sa pozwa­la­jąc temu sym­bo­licz­ne­mu języ­ko­wi Biblii w modli­twie i roz­wa­ża­niu prze­nik­nąć nasze ser­ce, pra­gnąc, aby nada­ła kształt nasze­mu życiu i uzdol­ni­ła nas do god­nej odpo­wie­dzi, szu­ka­my i wypa­tru­je­my nie cze­go inne­go, jak wła­śnie życia Boga, jak Boga samego.
Rodza­je obec­no­ści Krwi Chry­stu­sa w świecie
Gdzie wszak­że odnaj­dzie­my Boga? — Bóg jest wszę­dzie, tak więc wszę­dzie też obec­ny jest Chry­stus zmar­twych­wsta­ły, któ­ry w swym Bóstwie i uwiel­bio­nym czło­wie­czeń­stwie prze­by­wa z Ojcem.Bóg ukry­wa swą obec­ność przed nami, aby­śmy Go szu­ka­li. Potem obja­wia się nam, by oka­zać i poda­ro­wać nam swo­ją miłość. I ponow­nie ukry­wa się, żeby miłość w nas rosła i umac­nia­ła się przez szu­ka­nie. Ukry­wa­nie i oka­zy­wa­nie swej obec­no­ści to gra miło­ści Bożej.Najpełniej zaś swą miłość wyra­ził Bóg w krwi swe­go Syna: „Temu, któ­ry nas miłu­je i któ­ry przez swą Krew uwol­nił nas od naszych grze­chów… Jemu chwa­ła i moc na wie­ki wie­ków” (Ap 1,5).
Gdzie w naszych cza­sach może­my spo­tkać życio­daj­ny stru­mień Bożej miło­ści? Gdzie obec­na jest Krew Chry­stu­sa we współ­cze­snym świecie?
Wyróż­nia­my trzy rodza­je obec­no­ści Krwi Chrystusa.

Obec­ność fizycz­no-histo­rycz­na; myśli­my o Krwi, któ­rą Jezus z Naza­re­tu w okre­ślo­nym miej­scu i cza­sie przy­jął z łona Dzie­wi­cy Maryi, aby Ją potem prze­lać jako wyraz miło­ści i ofia­ry .Obec­ność litur­gicz­no — sakra­men­tal­na; Krew, któ­rą Jezus ofia­ro­wał uczniom w posta­ci wina pod­czas Ostat­niej Wie­cze­rzy, a któ­ra w każ­dej Mszy świę­tej uobec­nia się na ołta­rzu i jest przy nim spo­ży­wa­na; to Krew Chry­stu­sa, któ­rą w ducho­wy spo­sób przyj­mu­je­my we wszyst­kich sakra­men­tach jako stru­mień życia w Mistycz­nym Ciele.

Ponad­to wyszcze­gól­nia­my trze­ci rodzaj obec­no­ści Krwi Chry­stu­sa szcze­gól­nie istot­ny dla naszej ducho­wo­ści. Pod­czas gdy nie może­my już doświad­czyć fizycz­no — histo­rycz­nej obec­no­ści Krwi Chry­stu­sa, a obec­ność litur­gicz­no — sakra­men­tal­na zwią­za­na jest z pew­ny­mi okre­ślo­ny­mi zna­ka­mi, oso­ba­mi i uro­czy­sto­ścia­mi, trze­ci rodzaj dostęp­ny jest każ­de­mu czło­wie­ko­wi o każ­dym cza­sie, jeśli tyl­ko otwie­ra się on na wiarę.

Cho­dzi o Krew zmar­twych­wsta­łe­go Chry­stu­sa, któ­ra prze­ni­ka i spa­ja cały wszech­świat. Dla­te­go moż­na ją nazwać obec­no­ścią mistycz­no-uni­wer­sal­ną.
Grzech i cier­pie­nie a Krew Chrystusa
Krew Zmar­twych­wsta­łe­go prze­ni­ka­ją­cą swą mistycz­ną obec­no­ścią cały wszech­świat spo­ty­ka­my przede wszyst­kim w cier­pie­niu. Kie­dy Jezus w swo­im opusz­cze­niu na krzy­żu wołał do Ojca, kie­dy doszedł do szczy­tu swej męki, doświad­czył, jak mówi św. Jan od Krzy­ża, „ciem­no­ści duszy”, ponie­waż przy­jął na sie­bie całe cier­pie­nie świata.
Uży­wa­jąc sym­bo­lu Krwi może­my powie­dzieć: kie­dy Chry­stus oddał na krzy­żu ostat­nią kro­plę Krwi, aby obda­rzyć ludz­kość miło­ścią i życiem Bożym, wów­czas obmył w Niej całe cier­pie­nie świa­ta, każ­dy grzech i upa­dek, każ­dą nie­spra­wie­dli­wość, samot­ność, wąt­pli­wość, klę­skę… W ofie­rze życia urze­czy­wist­nio­nej krwa­wą ofia­rą krzy­ża uświę­cił cały świat poprzez swą nową Boską obecność.
Od śmier­ci i zmar­twych­wsta­nia Chry­stu­sa, od chwi­li prze­zwy­cię­że­nia grze­chu przez dzie­ło zba­wie­nia, kie­dy cier­pie­nie sta­ło się wyra­zem Bożej miło­ści, śmierć, grzech i cier­pie­nie nabra­ły nowe­go zna­cze­nia: sta­ły się zwia­stu­na­mi i nośni­ka­mi życia, ponie­waż zosta­ły zanu­rzo­ne w Krwi Chrystusa.
Gdzie­kol­wiek napo­ty­ka­my ból fizycz­ny lub ducho­wy, nędzę, nie­spra­wie­dli­wość czy grzech, kie­dy­kol­wiek sta­je­my wobec drę­czą­ce­go pyta­nia „dla­cze­go?” — wszę­dzie tam spo­ty­ka­my Chry­stu­sa w Jego Krwi.
Ta Krew Zba­wi­cie­la, w Zmar­twych­wsta­łym prze­ni­ka­ją­ca cały wszech­świat, w cier­pie­niu świa­ta znaj­du­je taber­na­ku­lum, miej­sce spo­tka­nia z czło­wie­kiem i ado­ra­cji. Stam­tąd pra­gnie prze­ni­kać mocą wia­ry, nadziei i miło­ści do nasze­go życia, by je oczy­ścić i przebóstwić.
Cier­pie­nie jako naczy­nie zawie­ra­ją­ce Krew Chry­stu­sa nabie­ra w świe­tle wia­ry nowej, nie­wy­mier­nej war­to­ści. Zmie­nia ono życie czło­wie­ka, wyzwa­la go, daje mu radość i auten­tycz­ny pokój.
W. Werm­ter CPPS, Sie­dem stop­ni ducho­wo­ści Krwi Chry­stu­sa w: 
Dzię­ki Krwi Baran­ka, Czę­sto­cho­wa, 1994, s. 32 – 35.